كوتاهى و بلندى شب و روز - قرآن و معارف عقلی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

قرآن و معارف عقلی - نسخه متنی

جعفر سبحانی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

كوتاهى و بلندى شب و روز

مى دانيم شب و روز در ايام سال يك سان نيست، بلكه پيوسته از يكى كم و به ديگرى افزوده مى شود و علت اين موضوع همان تمايل محور زمين نسبت به مدار آن است؛ زيرا محور زمين بر مدار آن عمود نيست و تقريباً در حدود 5/23 درجه تمايل دارد و همين موضوع سبب مى شود كه زمين در گردش خود بر دور آفتاب، اوضاع مختلف به خود بگيرد.

هنگامى كه در وضعى قرار مى گيرد كه نيم كره شمالى رو به طرف آفتاب متمايل است، طبعاً روزها طولانى تر و شب ها كوتاه تر و تابش آفتاب بيشتر خواهد بود و در اين موقع، فصل تابستان است در حالى كه نيم كره جنوبى در همان زمان فصل زمستان خود را مى گذراند.

هنگامى كه در وضعى قرار گيرد كه نيم كره شمالى تمايل به جهتى برخلاف آفتاب داشته باشد، مقدار بيشتر از آن در تاريكى فرومى رود و طبعاً شب ها طولانى تر و روزها كوتاه تر مى شود و در اين موقع، فصل زمستانى نيم كره شمالى آغاز مى شود؛ درحالى كه نيم كره جنوبى در اين موقع متمايل به آفتاب است و فصل تابستان خود را مى گذراند.

به راستى يكى از نشانه هاى بارز دخالت عقل و شعور در پديد آمدن كره زمين، همين تمايل محور زمين است و اين كه در گردش خود به دور آفتاب در محور خود عمودى پيش نمى رود، بلكه نسبت به سطح مدار خود متمايل است؛ زيرا اگر چنين نبود، قطب شمال و جنوب براى هميشه در روشنايى نيمرنگ شفق مى ماند؛ بخار آب اقيانوس ها دايم از شمال به جنوب درحركت مى آمد و قاره هايى از يخ ايجاد مى كرد، چه بسا مسافات بين خط استوا و نواحى قطبى را به بيابان هاى غير مسكون تبديل مى نمود، با تبخير آب اقيانوس ها، بستر شوره زار آنها نمودار مى شد و رودخانه هاى قطبى همه جاى اراضى را شسته و از ميان دره هاى عميق مى گذشت و مرداب هاى موقتى از نمك مذاب دراين بسترها به وجود مى آمد؛ فشاركو ه هاى عظيم و سنگين يخ به قدرى زياد مى شد كه بر سطح هر دو قطب سنگينى كرده و آنها را فرو مى برد و آن وقت خط استوا بر اثر همين فشار تركيده و منطقه جديدى احداث مى كرد؛ اقيانوس ها خشك مى شد و اراضى وسيع جديدى به وجود مى آمد و ميزان بارندگى و رطوبت هم در اطراف جهان تقليل مى يافت و نتايج سهمگين آن دنيا را منقلب مى نمود.(1).

كوتاهى و بلندى شب ها و پيدايش فصول چهارگانه يكى از نتايج تمايل محور زمين است. لذا قرآن اين موضوع را به مناسبت هاى مختلفى در قرآن ياد آور شده‏(2) و از اين رهگذر بشر را به شعور و عقل كلى كه اين جهان را تدبير مى كند متوجه مى نمايد.

/ 81