علاج واقعى براى زدودن قساوت و بروز صفا،همان سنگين ساختن كفه معنويات، يعنى اعتقاد به وجود خدا و روز جزا، آن گاه بهره بردارى صحيح و معتدل از مظاهر زندگى مادى است.قرآن براى توجه دادن ما، در آيه 17 مَثَلى مى زند و مى فرمايد: باران زمين هاى مرده را با قطره هاى خود نرم و زنده مى سازد و در هر نقطه اى گلى و يا گياهى را پرورش مى دهد. هدف از اين مَثَل اين است كه ايمان و معنويات هم دل هارا با پرورش دادن انواع فضايل زنده مى سازد.قرآن براى احياى عواطف انسانى در آيه 18 دستور مى دهد كه، در راه خدا انفاق كنيد و قرض نيكو بدهيد و اين كار براى خدا باشد.روى اين بيان، ارتباط آيات سه گانه نيز باهم روشن گرديد و معلوم شد كه هرسه هدف واحدى را تعقيب مى كنند؛ زيرا در نخستين آيه مورد بحث (آيه 16) در باره قساوت و سنگدلى اهل كتاب سخن مى گويد و در آيه پس از آن، با جمله (إِنَّ اللّهَ يُحْىِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها) (خداوند زمين مرده را زنده مى كند) با كنايه بيان مى دارد كه مايه حيات قلوب، ايمان است و دلى كه از نور ايمان بهره اى ندارد به سان زمين مرده مى باشد و آخرين آيه دستور مى دهد كه به افراد افتاده كمك كنيم، و از اين طريق حيات قلوب و عواطف درونى خود را آشكار سازيم؛ زيرا انفاق و دلسوزى اثر مستقيم روح و روان حساس است و افرادى كه دل هاى آنان را قساوت فراگرفته است هرگز، مبدأ چنين كارهايى نمى شود.
لطفا منتظر باشید ...
