برنارد يكى از راهبان معروف اروپاست. او در نزديكى (ويزون) به سال 1091 ميلادى پا به عرصه وجود نهاد. در دوران جوانى به رهبانيت گرويد و به عالى ترين مرحله رياضت رسيد. آن قدر روزه مى گرفت كه پير ارشدش سيستو مجبور بود به وى امر كند روزه خود را بشكند. مدت 38 سال تمام در حجره كوچك و تنگى زندگى كرد كه داراى بسترى از كاه بود و تمام نشيمن او صخره اى در ديوار بود. او دست هاى خود را بر روى چشمان خود مى نهاد تا مبادا ديدگانش از رؤيت درياچه (سويس) زياد از حد به درك لذت نفسانى نايل آيد.(13).اينها يك سلسله از تعاليم عاليه! مسيحيتى است كه رهبانيت را از اصول آيين خود مى داند. با اين اوضاع و احوال آيا اين آيين مى تواند، آيينى جهانى باشد و به نداى فطرت پاك انسانى پاسخ گويد.