لطفا منتظر باشید ...
شهر مدينه
اين نخل ها و ديوارهاى گلينِ محلات قديمى مدينه در مجاورت مسجد قبا يادآور كوچه ها و خانه هاى يثربِ صدر اسلام است و همين طور كه در اتوبوس، خيابان هاى مدينه را پشت سر مى گذاريم نيم نگاهى به ساختمان ها و خيابان ها و آنچه در منظر چشمان مى نشيند و تصويرى از آن در ذهن خانه خوش مى كند. اين بشقاب هاى سيمين (سيمى) نصب شده بر بام خانه يثربيان با آن محيط گردونه 23/14 مترى شان، شرق و غرب عالم را به اشارت تكمه اى به خانه آنها مى آورد.امّا هنوز بوى وصال را درست استشمام نكرده ايم كه جرس فرياد مى دارد كه بربنديد محمل ها، گويى مدينه منوره عِگال اشتران ما را گشوده است. حُزنِ رفتن به بغضِ سربسته مى مانَد:
امشب سبكتر مى زنند اين طبل بى هنگام را
يك لحظه بود اين يا شبى كز عمر ما تاراج شد
ما همچنان لب بر لبى نابرگرفته كام را(12)
يا وقت بيدارى غلط بودست مرغ بام را
ما همچنان لب بر لبى نابرگرفته كام را(12)
ما همچنان لب بر لبى نابرگرفته كام را(12)
(13)اين آخرين ساعات اقامت در مدينه و آخرين زيارت و نماز مسجدالنبى، تازه آدم را از خواب خوش و شيرين پيش آمده بيدار مى كند. جدايى از اين سرزمين متبرك و پرجذبه و آرامش بخش آسان نيست. مسجدالنبى كه هيچ، آن نخلستان هاى حومه مدينه و آن كوه هاى حصار گونه شهر و آن عرصه غزوه اُحد و آن مسجدهاى سبعه و آن قبرستان تاريك و خاموش بقيع و آن نسيم عطرانگيز جوار حرم مطهر نبوى و آن تاريخ صدر اسلام و آن قصه شيرين مهاجر و انصار و آن خيلِ مخلصِ اصحاب صفّه را مگر مى توان به آسانى بدرود گفت و رفت؟در كنار باب جبرائيل ايستاده ام و نگاهى به گنبد سبز نبوى و نيم نگاهى به زوّار و پروانگانى كه به گِرد ضريح مقدس رسول خدا(ص) مى چرخند و يادِ كوچه پشت خانه رسول اللّه و آن آمد و شد حسنين(ع) و جاى پاى على مرتضى(ع) و آن شب هاى خوش مدينه زمان پيامبر اكرم و آن شور و حال و فراز و نشيب سال هاى آغازين هجرت و صداى بلال و بانگ كوس و دهل غزوات نبوى و جنب و جوش شروع كارزار و سيماى صحابه رسول اللّه و طرح خندق مدينه و خبر خوش پيروزى بدر و... مگر مى توان اين همه جذبه و جاذبه نيكو را در يك دم بدرود نمود و رفت؟!
زبان خامه ندارد سَرِ بيان فراق
اگر به دست من افتد فراق را بكشم
كه روز هجر سيه باد و خانمان فراق (14)
و گرنه شرح كنم با تو داستان فراق
كه روز هجر سيه باد و خانمان فراق (14)
كه روز هجر سيه باد و خانمان فراق (14)
