دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

401 . امام على عليه‏السلام : مصاحبت كن ، تا [افراد را ]بيازمايى .

402 . امام على عليه‏السلام : به شش چيز ، خردهاى مردم سنجيده مى‏شود : مصاحبت ، داد و ستد ، حكمرانى ، بركنار كردن ، دارايى و ندارى .

403 . امام على عليه‏السلام ـ در حكمت‏هاى منسوب به ايشان ـ : هرگاه خواستى با كسى دوستى كنى ، ببين دشمنش كيست .

404 . امام على عليه‏السلام ـ در حكمت‏هاى منسوب به ايشان ـ : هرگاه خواستى با كسى دوستى كنى ، او را خشمگين كن . پس اگر در حال خشم نيز با انصاف با تو رفتار كرد ، [با او دوستى كن] و گرنه رهايش ساز .

405 . امام صادق عليه‏السلام : به دوستى كسى اعتماد مكن ، تا آن كه او را سه بار به خشم آورى.

406 . امام صادق عليه‏السلام : بر كسى از سرِ شناخت ، عنوان دوست مگذار ، تا آن كه او را به سه چيز بيازمايى: او را به خشم آورى و ببينى كه آيا اين خشم، او را از حق به سوى باطل مى‏برد [يا نه]؛ و به نزد درهم و دينار (در امور مالى) ؛ و تا آن كه با او همسفر شوى.

407 . امام صادق عليه‏السلام : هركس سه بار بر تو خشمگين شد و درباره‏ات سخنى ناروا نگفت ، او را به دوستى بگير .

408 . امام صادق عليه‏السلام : هرگاه دوستى داشتى و بعدها مقامى دولتى يافت و ديدى كه حتّى يك‏دهمِ دوستى پيش از كسب مقام خود را حفظ كرده است، پس دوست بدى نيست!