دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

500 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هرگاه يكى از شما با كسى دوستى كرد ، نامش ، نام پدر و قبيله‏اش را بپرسد و از منزلش خبر گيرد ؛ زيرا اين كار از حقوق واجب و صفاى برادرى است ، و گرنه ، دوستىِ احمقانه است .

501 . شُعَب الإيمان ـ به نقل از ابن عمر ـ : پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مرا ديد كه به چپ و راست مى‏نگرم .

پس فرمود : «چرا به اين‏سو و آن سو مى‏نگرى ؟».

گفتم : با مردى دوستى كردم ]و اينك به دنبالش مى‏گردم] .

فرمود : «هرگاه با كسى دوستى كردى ، نام او را و نام پدرش را بپرس تا در نبودش ، او را حفظ كنى ، اگر بيمار گشت ، به عيادتش بروى و اگر مُرد ، در تشييع جنازه‏اش حاضر شوى» .

502 . حلية الأولياء ـ به نقل از سالم، از پدرش ـ : نزد پيامبر خدا بودم كه مردى بر ايشان گذشت . مرد ديگرى‏گفت : «اى رسول خدا ! من اين [مرد ]را در راه خداى عز و جل دوست مى‏دارم .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به او فرمود : «آيا نامش را مى‏دانى ؟» .

گفت : نه .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهفرمود : «پس نامش را بپرس» .

او نيز نامش را پرسيد و آن مرد ، پاسخش را داد و سپس افزود : «خداوندى كه مرا در راه او دوست داشتى ، دوستت بدارد» .

پس آن مرد [پرسنده] به سوى رسول‏خدا بازگشت و حضرت را از آنچه به آن مرد گفته بود و آنچه از او شنيده بود، باخبر كرد .

آن‏گاه پيامبر خدا فرمود : «[اينك حقيقت دوستى] تحقّق يافت» .