دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

511 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هركه در دلش نسبت به برادرش محبّتى داشته‏باشد و او را از آن باخبر نكند ، به او خيانت كرده است .

512 . سنن أبى داوود ـ به نقل از اَنَس ـ : مردى نزد پيامبر خدا بود كه مردى ديگر بر ايشان گذشت . آن مرد گفت : اى پيامبر خدا ! من اين مرد را [كه گذشت ، ]دوست مى‏دارم .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهبه او فرمود : «آيا با خبرش كرده‏اى ؟» .

گفت : نه .

فرمود : «او را باخبر كن» .

پس ، خود را به آن مرد رساند و گفت : من تو را در راه خدا دوست مى‏دارم .

آن مرد گفت : آن كه مرا براى او دوست مى‏دارى ، نيز دوستت بدارد .

513 . المحاسن ـ به نقل از مجاهد ـ : مردى از ياران پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهمرا ديد و از پشت ، شانه‏ام را گرفت و گفت : هان! من تو را دوست دارم .

پاسخ داد[م] : آن كه مرا براى او دوست مى‏دارى ، دوستت بدارد! .

آن مرد گفت : اگر نبود كه پيامبر خدا فرمود : «هرگاه كسى ، كسى را دوست داشت ، باخبرش كند كه دوستش مى‏دارد» ، تو را [از محبّتم ]باخبر نمى‏كردم .

514 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هرگاه يكى از شما مصاحبش را دوست مى‏داشت ، به خانه‏اش برود و باخبرش كند كه او را براى خدا دوست مى‏دارد .

515 . المحاسن ـ به نقل از ابو البلاد ـ : امام باقر و امام صادق عليهماالسلام در مسجد نشسته بودند كه مردى گذشت. يكى از همنشينان ايشان گفت : به خدا سوگند ،

من اين مرد را دوست مى‏دارم .

امام باقر عليه‏السلامفرمود : «هان ! باخبرش كن ، كه [اين كار ، ]دوستى را پايدارتر مى‏كند و براى انس گرفتن ، بهتر است» .