دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

784 . امام على عليه‏السلام : هيچ چيز، مانند همدردى [وبخشش]، برادرى را حفظ‏نمى‏كند.

785 . امام على عليه‏السلام : همدردى با دوستان ، نشانِ نژادگى و داشتن تبار والاست .

786 . امام على عليه‏السلام : جان و مال خود را به دوستت ببخش ، عطا و مجلس خود را به آشنايان ، محبّت و گشاده‏رويى خود را به عامّه مردم ، و انصافت را به دشمن ؛ امّا دين و ناموس خود را آزمندانه براى خود ، نگه‏دار و از هركس حفظ كن .

787 . الكافى ـ به نقل از سعيد بن حسن ـ : امام باقر عليه‏السلامفرمود : «آيا شده است كه يكى از شما بيايد و دست در جيب برادرش كند و آنچه نياز دارد ، از آن بردارد و كسى مانعش نشود ؟» .

گفتم : چنين چيزى در ميان خودمان نديده‏ام .

امام باقر عليه‏السلامفرمود : «پس هنوز به هيچ چيزى نرسيده‏ايد» .

گفتم : در اين صورت ، همه هلاك شده‏ايم؟!

فرمود : «هنوز اين مردم ، خِردهايشان كامل نشده است» .

788 . حلية الأولياء ـ به نقل از اسحاق بن كثير، از عبيداللّه‏ بن وليدـ : امام باقر عليه‏السلام به ما فرمود : «آيا شده كه يكى از شما دست در آستين ¹ دوستش كند و آنچه مى‏خواهد ، بردارد ؟» .

گفتيم : نه !

فرمود : «پس آن‏طور كه مى‏پنداريد ، برادر نيستيد» .

در گذشته ، آستين‏ها را گشاد مى‏گرفتند و در آن ، معمولاً كيسه‏هاى زر و سيم نگه مى‏داشتند و همچون جيب ، از آن استفاده مى‏كردند .