دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

821 . امام صادق عليه‏السلام : دوستى ، جز با صفات و حدود آن ، راست نمى‏آيد و هركه همه يا بخشى از آنها در او بود ، عنوان دوست بر او بنه و اگر هيچ يك از آنها در او نبود ، هرگز عنوان دوست بر او منه .

نخستين حدّ دوستى ، آن است كه آشكار و نهانِ دوست ، برايت يكى باشد .

دومْ آن كه زيورِ تو را زيور خود و نقص تو را نقصِ خود بداند .

سومْ آن كه مال و مقام ، دوستى او را نسبت به تو تغيير ندهد .

چهارمْ آن كه آنچه را در اختيار دارد ، از تو باز ندارد .

پنجم ـ كه عصاره همه اين صفات است ـ ، آن كه تو را در گرفتارى‏ها رها نكند .

822 . امام صادق عليه‏السلام : بر عيب‏هاى آن كه به دوستى شما روى آورده است ، طعنه مزنيد و او را به سبب كار زشتى كه از او سر مى‏زند ، از دوستى خود ، باز مداريد ، كه اين كار ، از اخلاق پيامبر خدا و دوستانش نيست .

ر . ك : ص 231 (كلّيات آداب معاشرت) .