دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

858 . الأمالى طوسى ـ به نقل از عبداللّه‏ بن صامت ، از ابوذر كه دلبسته و پيوسته على عليه‏السلامو اهل بيت عليهم‏السلام بود ـ : گفتم : «اى پيامبر خدا! من مردمى را دوست دارم ؛ امّا به پايه كردارشان نمى‏رسم» .

حضرت فرمود : «اى ابوذر! انسان ، همراه كسى است كه دوستش مى‏دارد و بهره‏اش همان كه به دست آورده است» .

گفتم : «من خدا و پيامبر او و اهل بيت پيامبرش را دوست مى‏دارم» .

حضرت فرمود : «پس تو همراه كسانى هستى كه دوستشان مى‏دارى» .

859 . اُسد الغابة ـ به نقل از عبدالرحمان بن صفوان ـ : پدرم ، صفوان ، به سوى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كه در مدينه بود ، هجرت كرد و به عنوان پذيرش‏اسلام،با او بيعت كرد . پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهدستش را دراز كرد و بر دست صفوان كشيد. پس از آن صفوان گفت : «اى پيامبر خدا! تو را دوست مى‏دارم .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله گفت: «انسان، همراه‏كسى‏است كه‏دوستش مى‏دارد».

860 . بشارة المصطفى ـ به نقل از جابر بن عبداللّه‏ انصارى ، خطاب به عطيّه عوفى ـ : اى عطيّه! از محبوبم ، پيامبر خدا ، شنيدم كه مى‏گفت : «هركه مردمى را دوست داشته باشد ، با آنان محشور خواهد شد و هركه كردار مردمى را دوست داشته باشد ، شريك كردارشان خواهد بود ... . دوستدار آل محمد را تا هنگامى كه دوستشان مى‏دارد ، دوست بدار و دشمن آل محمّد را تا هنگامى كه دشمنشان مى‏دارد ، دشمن بدار ؛ گرچه بسيار روزه‏گير و شب زنده‏دار باشد . با دوستدار محمّد و آل محمّد ، نرمى كن ؛ زيرا اگر بر اثر گناهان بسيارش ، يك گام او بلغزد ، بر اثر محبّتشان گام ديگرش استوار مى‏ماند . در حقيقت ، بازگشتِ دوستدارشان به بهشت است و بازگشت دشمنشان به دوزخ» .

861 . دعائم الإسلام ـ درباره امام باقر عليه‏السلام ـ : گروهى از خراسان ، نزد امام باقر عليه‏السلام

آمدند. حضرت به مردى از آنان كه پاهايش [بر اثر پياده‏روى بسيار، ]چاك چاك شده بود ، نگريست و به او فرمود : «اين چيست ؟» .

پاسخ داد : «اى پسر پيامبر خدا ! بر اثر مسافتِ بسيار است . به خدا سوگند ، مرا از آن جا كه آمده‏ام ، جز دوستى شما اهل بيت ، بدين جا نياورد .

امام باقر عليه‏السلام به او فرمود : «مژده باد بر تو كه به خدا سوگند ، با ما محشور مى‏شوى» .

آن مرد گفت : «اى پسر پيامبر خدا ! با شما؟

فرمود : «آرى ! هيچ بنده‏اى ما را دوست نمى‏دارد ، جز آن كه خداوند ، او را با ما محشور خواهد كرد . مگر دين ، چيزى جز دوستى است ؟

خداوند عز و جلمى‏فرمايد : بگو : اگر شما خداوند را دوست داريد ، پس از من پيروى كنيد تا خداوند ، شما را دوست بدارد``» .