دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

894 . اُسد الغابة ـ به نقل از عبداللّه‏ بن عمرو ـ : ابو رَزين پرسيد: اى پيامبر خدا ! ايمان چيست ؟

فرمود: «ايمان ، آن است كه هيچ چيز نزدت محبوب‏تر از خدا و پيامبرش نباشد . ايمان ، آن است كه اگر تو را بگيرند و به آتش بسوزانند ، نزدت محبوب‏تر از آن باشد كه براى خداى عز و جل ، شريكى قرار دهى . ايمان ، آن است كه بيگانه‏اى را [كه هيچ پيوند خويشى با تو ندارد] ، تنها براى خدا دوست بدارى» .

895 . إرشاد القلوب : منقول است كه نوجوانى كه هنوز به سنّ بلوغ نرسيده بود به پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهسلام كرد و از خوش‏حالىِ ديدن ايشان ، چهره‏اش گشاده گشت و لبخند زد . حضرت به او فرمود : «اى جوان ! مرا دوست دارى ؟» .

گفت : اى پيامبر خدا ! به خدا قسم ، آرى !

فرمود : «همچون چشمانت ؟» .

گفت : بيشتر .

فرمود : «همچون پدرت ؟» .

گفت : بيشتر .

فرمود : «همچون مادرت ؟» .

گفت : بيشتر .

فرمود : «همچون خودت ؟» .

گفت : اى پيامبر خدا ! به خدا قسم ، بيشتر .

فرمود : «همچون پروردگارت ؟» .

گفت : خدا را ، خدا را ، خدا را ، اى پيامبر خدا! كه اين مقام ، نه براى توست و نه ديگرى . در حقيقت ، تو را براى دوستى خدا ، دوست مى‏دارم .

در اين هنگام ، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهبه همراهان خود روى كرد و فرمود : «اين گونه باشيد . خدا را به سبب احسان و نيكى‏اش به شما دوست بداريد و مرا براى دوستى خدا ، دوست بداريد» .