دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

916 . امام سجّاد عليه‏السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! سرورا ! چشم‏ها آرام گرفت ، ستاره‏ها فرو رفت ، جنبش پرندگان در آشيانه‏ها و ماهى‏ها در درياها آرام گرفت ، و تو دادگرى هستى كه ستم نمى‏كند و عادلى هستى كه [از حق ، ]منحرف نمى‏شود و پايدارى هستى كه زائل نمى‏شود . پادشاهان ، درهاى خود را بسته‏اند و نگهبانان ، برگِرد آنها در گردش‏اند ؛ امّا درِ [رحمت] تو ـ اى سرورم ! ـ براى آن كه بخوانَدَت ، گشوده است . هر دوستى ، با محبوبش خلوت كرده است و تو محبوب منى !

917 . امام سجاد عليه‏السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! اگر مرا به زنجير كشى و عطاى خود را در ميان شاهدان از من بازدارى ، ... اميدم را از تو نخواهم بُريد و چهره‏ام را كه به گذشتت اميدوار است ، از تو نخواهم گرداند و محبّتت از قلبم بيرون نخواهد رفت .

918 . امام سجّاد عليه‏السلام ـ در زيارت امين‏اللّه‏ ـ : بارالها ! دل‏هاى خاشعان ، شيفته توست و راه‏ها براى راغبان به تو ، هموار است .

919 . امام سجّاد عليه‏السلام ـ در نيايشش ـ : سرورا ! تو راهنماى كسى هستى كه بى راهنما شده و اميد كسى هستى كه اميدش نااميد گشته است . پس اگر گناهانم ميان دعايم و اجابت تو حايل شده است ، كرم تو ميان من و بخششت حايل نشده است . تو آن را كه هدايت كرده‏اى ، گمراه نمى‏سازى و آن را كه با او دوستى كرده‏اى ، خوار نمى‏كنى . آن كه بى نيازش ساخته‏اى ، درويش نمى‏شود و آن كه شوربختش كرده‏اى ، نيك‏بخت نمى‏شود . سوگند به عزتّت كه چنان دوستت مى‏دارم كه شيرينى آن ، در قلبم جايگير شده و جانم به مژده آن ، انس گرفته است . از داورى‏هاى عادلانه تو محال است كه اسباب رحمت خويش را بر گره‏زنندگان رشته محبّت خودت ببندى .

920 . امام سجّاد عليه‏السلام ـ در دعايش ـ : اى اِله و سرورم ! به عزّت و جلالت سوگند ،

اگر مرا با گناهانم بازخواست كنى ، تو را به بخششت بازخواست خواهم كرد و اگر مرا به پستى‏ام بازخواست كنى ، تو را به كرامتت بازخواست خواهم كرد و اگر مرا به دوزخ درآورى، دوزخيان را از دوستى‏ام نسبت به تو با خبر خواهم ساخت.