دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

939 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خداى عز و جلبه داوود عليه‏السلامفرمود : «مرا دوست بدار و محبوب خلقم گردان» .

داوود گفت : پروردگارا ! آرى ، من تو را دوست دارم؛ امّا چگونه تو را محبوب خلقت گردانم ؟

فرمود : «نعمت‏هايى را كه به آنان داده‏ام ، يادآور شو ؛ زيرا اگر خوبى‏هايم را يادآورشان شوى ، مرا دوست خواهند داشت» .

940 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : داوود عليه‏السلامدر گفتگويش با پروردگار گفت : پروردگارا ! كدام بنده‏ات در نزدت محبوب‏تر است ، تا او را به سبب دوستى‏ات، دوست بدارم ؟

فرمود : «اى داوود ! محبوب‏ترين بنده‏ام نزد من ، شخص پاك‏دلِ پاك‏دستى است كه به كسى بدى نمى‏رساند و سخن‏چينى نمى‏كند . كوه‏ها از جاى كنده مى‏شوند ؛ امّا او ثابت است . مرا دوست مى‏دارد و آن را كه مرا دوست بدارد نيز دوست مى‏دارد و مرا محبوب بندگانم مى‏گرداند» .

داوود عليه‏السلام گفت : پروردگارا ! تو نيك مى‏دانى كه من دوستت دارم و آن را كه دوستت بدارد نيز دوست مى‏دارم؛ امّا چگونه تو را محبوب گردانم ؟

فرمود : «آيات ، نعمت‏ها و عطاى مرا به آنان يادآورى كن» .

941 . امام باقر عليه‏السلام : خداى تعالى به موسى عليه‏السلاموحى‏فرمود: «مرا دوست بدار و محبوب بندگانم گردان» .

موسى عرض كرد : پروردگارا! تو مى‏دانى كه هيچ كس را بيشتر از تو دوست نمى‏دارم ؛ اما ـ پروردگارا! ـ بادل‏هاى بندگان چه كنم ؟

خداى تعالى به او وحى فرمود : «نعمت‏ها و نيكى‏هايم را به آنان يادآور شو؛ زيرا كه آنان جز خوبى از من نديده‏اند و به ياد ندارند» .