دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

990 . امام سجّاد عليه‏السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! ... ديده دل‏هايمان را از آنچه مخالف دوستى توست ، كور گردان .

991 . امام سجّاد عليه‏السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! ... مرا به كاهِلى در عبادتت ، كورى از راهت و بيرون شدن از طريق محبّتت ، مبتلا مكن .

992 . امام سجّاد عليه‏السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! ما را از كسانى قرار ده كه درختان شوق به تو در بوستان سينه‏هايشان آراسته شد و آتش محبّتت، دل‏هايشان را بى‏قرار ساخت. پس‏آنان در آشيانه‏هاى انديشه‏ها جاى گرفته‏اند و در باغ‏هاى قرب و مكاشفه مى‏خرامند و از حوض‏هاى محبّت ، با جام‏هاى ملاطفت مى‏نوشند و به سرچشمه‏هاى صفا و يك‏رنگى وارد مى‏شوند .

993 . امام سجّاد عليه‏السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! بر محمّد و آل محمّد ، درود بفرست و مرا همنشين آنان قرار ده و ياور آنان ساز و با شوق به سويت و توفيق انجام دادن آن عملى كه دوست مى‏دارى و خشنود مى‏شوى ، بر من منّت بگذار ، كه تو بر هر چيزى توانايى و اين كار ، بر تو آسان است .

994 . امام صادق عليه‏السلام ـ در دعايش به هنگام رسيدن ماه رمضان ـ : [خدايا! ]بر محمّد و آل محمّد ، درود بفرست و قلبم را به شكوهمندىِ جايگاهت مشغول بدار و محبّتت را بر آن بفرست، تا در حالى ديدارت كنم كه از رگ‏هاى گردنم، خونْ بيرون مى‏زند .