دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

صيقلى كردن و صفا دادنِ هر چه بيشتر آن با جلاى كارهاى نيك است .

امام سجاد عليه‏السلام در دعايى‏كه ابوحمزه ثُمالى از آن حضرت نقل كرده‏است ، خطاب به خداوند متعال مى‏فرمايد:

وأنَّ الرَّاحِلَ إلَيكَ قَرِيبُ المَسافَةِ وأَنَّكَ لاَ تَحجُب عَن خَلقِكَ إلاّ أن تَحجُبَهُمُ الأَعمالُ دُونَكَ . ¹

آن كه به سوى تو كوچ كرده‏است، راهش بس نزديك است و تو از خَلقت در حجاب نشده‏اى، و تنها كردارشان است كه آنان را از تو مى‏پوشاند .

امام در اين كلام ، تصريح مى‏كند كه جمالِ جميل حضرت حق عز و جلحجاب ندارد . حجاب ، از ناحيه كارهاى ناشايسته است ، و اگر حجابِ زنگارهاى اعمال ناشايسته از آينه دل زدوده شود ، انسان به معرفت شهودى مى‏رسد .

با عنايت به اين مقدمه ، به اين نتايج مى‏رسيم كه :

اولاً تجليه قلب ، راه دوم براى معرفت شهودى محسوب نمى‏شود ؛ بلكه تخليه و پاكسازى دل از زنگار كارهاى ناشايسته ، براى رسيدن به معرفت شهودى كافى است ؛ گرچه تجليه دل به وسيله كارهاى شايسته ، بر قوّت اين معرفت ، خواهد افزود .

ثانيا حجاب‏هاى معرفت خدا ، همان موانع محبّت او هستند ؛ زيرا چنان‏كه دانستيم ، معرفت شهودى خداوند متعال ، با محبّت او همراه است . از اين رو ، كسانى كه با عنصر تقوا حجاب‏هاى معرفت شهودى را كنار زده‏اند ، با كيمياى محبّت خدا ، رشته محبّت غير او را گسسته‏اند . امام باقر عليه‏السلام

ر . ك : مصباح المتهجد : 583 / 691 .