دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

999 . امام على عليه‏السلام : به سوى خداوند عز و جل توبه كنيد و به دوستى‏اش درآييد كه خداوند ، توبه‏كاران و پاكيزگان را دوست دارد ، و مؤمن ، توبه‏كار است .

1000 . الكافى ـ به نقل از ابو بصير ـ : از امام صادق عليه‏السلامدرباره آيه «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد ! به سوى خدا ، خالصانه توبه كنيد» ، پرسيدم .

فرمود : «مقصود ، گناهى است كه پس از توبه ، ديگر هرگز به آن باز نگردند» .

گفتم : كدام‏يك از ما [چنين است و ]ديگر به گناه باز نمى‏گردد؟

فرمود : «اى ابومحمّد! خداوند از ميان بندگانش ، بنده به گناه آزموده شده بسيار توبه‏كار را دوست دارد» .

1001 . امام سجاد عليه‏السلام ـ در دعا ـ : بارالها ! در كتاب استوارت فرمودى كه توبه را از بندگانت مى‏پذيرى و از گناهان درمى‏گذرى و توبه‏كاران را دوست مى‏دارى . پس همان‏گونه كه وعده داده‏اى ، توبه‏ام را بپذير و همان‏گونه كه تضمين كرده‏اى ، از گناهانم درگذر و همان‏گونه كه شرط كرده‏اى ، دوستى‏ات را بر من مقرّر دار.

1002 . امام سجاد عليه‏السلام ـ در دعا ـ : بارالها ! از تو پوزش مى‏خواهم ... . پس بر محمّد و آل محمّد ، درود فرست و پشيمانى‏ام را از لغزش‏هايى كه دچار آن شدم و عزمم را بر واگذاشتن گناهانى كه با آنها روياروى مى‏شوم ، توبه‏اى قرار ده كه محبّتت را برايم در پى بياورد ، اى دوستدار توبه‏كاران !