دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

1116 . مسند ابن حنبل ـ به نقل از مطرف بن عبداللّه‏ بن شخّير ـ : حديثى از ابوذر برايم نقل كرده بودند و من دوست داشتم او را ببينم . پس چون او را ديدم ، به او گفتم : اى ابوذر ! از تو حديثى برايم نقل كرده‏اند كه دوست داشتم تو را ببينم و درباره آن از تو بپرسم .

ابوذر گفت : «اينك ديدى . پس بپرس» .

گفتم : شنيده‏ام كه مى‏گويى : پيامبر خدا فرمود : خداوند عز و جل ، سه تن را دوست دارد و سه تن را دشمن مى‏دارد ؟

گفت : «آرى ، گمان ندارم كه به دوستم محمد صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهدروغ مى‏بندم» ، و اين جمله را سه بار تكرار كرد .

گفتم : آن سه تن كه خداوند دوستشان دارد ، كيان‏اند ؟

گفت : «مردى كه در راه خدا مى‏جنگد . پس براى جهاد و به انتظار پاداشِ خدا ، با دشمن روياروى مى‏شود و پيكار مى‏كند تا كشته شود . شما نيز در كتاب خداوند عز و جل در اين باب مى‏خوانيد : «خداوند ، كسانى را كه در راهش چون صفى مى‏جنگند ، دوست دارد» ؛ و مردى كه همسايه‏اش او را مى‏آزارد و او بر آزارش شكيبايى مى‏ورزد و انتظار پاداش از خدا دارد . پس خداوند او را با مرگ يا زندگى از اين آزار ، ايمن مى‏گرداند ؛ و مردى كه همراه مردمى است . پس در حركت هستند تا آن كه خواب يا چرت بر آنان چيره مى‏شود و آنان ، آخر شب [براى خواب ]فرود مى‏آيند ، امّا او به وضو و نمازش مى‏پردازد» .