دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

1165 . امام على عليه‏السلام ـ به كميل بن زياد ـ : اى كميل ! محبوب‏ترين چيزى كه بندگان ـ پس از اقرار به خدا و اوليايش ـ به درگاهش پيش مى‏آورند ، خويشتن‏دارى ، تحمّل و شكيبايى است .

1166 . امام على عليه‏السلام ـ در بيان صفت‏هاى پرهيزگاران ـ : اى بندگان خدا ! محبوب‏ترينِ بندگان نزد خداوند ، بنده‏اى است كه خداوند ، او را بر نفْس خود يارى داده است . پس اندوه را زيرپوش و ترس را بالاپوش خود قرار داده و در نتيجه ، چراغ هدايت ، در دلش درخشيده و براى ميزبانىِ روزى كه به سراغش مى‏آيد ، ¹ خود را مهيّا ساخته است . پس دور را بر جان خود نزديك ، و سخت را آسان نموده است .

1167 . امام على عليه‏السلام : هركه خود را دشمن بدارد ، خداوند ، دوستش خواهد داشت .

1168 . امام على عليه‏السلام : خداوند متعال ، مؤمنِ داناىِ ژرف انديشِ پارساىِ فروتنِ آزرمگينِ دانشورِ خوش‏خوىِ ميانه روِ با انصاف را دوست دارد .

1169 . امام على عليه‏السلام : خداوند عز و جلپيشه‏ورِ درستكار را دوست دارد .

1170 . امام سجاد عليه‏السلام ـ ضمن نيايش در اعتراف به قصور و تقصير ـ : در اين جايگاهم به سويت توبه مى‏كنم ؛ توبه كسى كه مى‏داند گذشت از گناه بزرگ ، بر تو دشوار و بزرگ نمى‏نمايد ... و اين‏كه محبوب‏ترينِ بندگانت نزدت ، كسى است كه گردنْ فرازى در برابر تو را واگذارد و پافشارى [بر گناه ]را رها كند و پايبند استغفار گردد .

مراد ، در اين جا نيكوكارى است كه براى روز مرگ و فرا رسيدن اجل فراهم مى‏شود .