دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

1175 . مسكّن الفؤاد : در اخبار داوود عليه‏السلام[از زبان خداوند ]آمده است : «دوستانم را با انديشه دنيا چه كار ؟ اين انديشه ، شيرينىِ مناجاتم را از دل‏هايشان مى‏زدايد . اى داوود ! محبّت دوستانم به من ، در گرو آن است كه اهل معنويت باشند و [براى دنيا ]غمگين نباشند» .

1176 . حلية الأولياء ـ به نقل از ابو سليمان ـ : خداوند متعال به داوود عليه‏السلام وحى كرد : «در حقيقت ، من شهوت‏ها را براى آفريدگان ضعيفم آفريدم . پس بپرهيز از اين‏كه قلبت به چيزى از آنها وابسته شود كه سبك‏ترين كيفرت ، آن خواهد بود كه شيرينى محبّتم را از قلبت خواهم زدود» .

1177 . المحجّة البيضاء : در اخبار داوود عليه‏السلام آمده است كه خداوند به او وحى كرد : «اى داوود ! تو مى‏پندارى كه دوستم دارى . پس دنيا دوستى را از قلبت بيرون كن؛ زيرا دوستى من و آن ، در هيچ قلبى جمع نمى‏شود . اى داوود ! دوستى‏ام را يكسره خالص كن و با اهل دنيا به گونه‏اى [معتدلانه ]معاشرت كن . درباره [احكام ]دينت از من تقليد كن ، نه از آدميان . امّا هر آنچه برايت روشن گشت كه با محبّت من همساز است ، آن را حفظ كن . امّا آنچه بر تو دشوار گشت ، پس در آن ، از من تقليد كن و بر من حق است كه تربيت و استوار داشتنت را به عهده بگيرم و راهنما و راهبرت باشم . بى آن كه از من درخواست كنى ، به تو مى‏بخشم و در سختى‏ها به تو كمك مى‏كنم ؛ زيرا من بر خود عهد كرده‏ام كه پاداش ندهم ، مگر به بنده‏اى كه از خواست و اراده‏اش بگريزد و خود را برابرم بيفكند ، چون كه هيچ بى‏نيازى‏اى جز با من نيست . پس هرگاه چنين بودى ، بى‏كسى و خوارى را از تو برطرف خواهم كرد و انس و شيرينى را در قلبت جاى خواهم داد» .

1178 . المحجّة البيضاء : [خداوند متعال به داوود عليه‏السلام وحى كرد :] اى داوود ! از طريق بازداشتن نفست از شهوت‏ها، با آن دشمنى كن و با من دوستى كن ، تا به تو بنگرم و ببينى كه حجاب‏هاى ميان ما برداشته شده است . با تو چنان مدارا مى‏كنم تا هرگاه خواستم با پاداشم بر تو منّت گذارم ، در جهت به دست آوردنش نيرومند شوى ، و من در حالى كه تو پايبند فرمانبرى من

هستى ، آن را از تو پنهان مى‏كنم .