دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

110 . امام على عليه‏السلام : پايبند پيوند با يكديگر و موافقت با هم باشيد و از گسستن از يكديگر و هجران يكديگر بپرهيزيد .

111 . امام على عليه‏السلام : از برادرت تنها به سبب گمان ، مَبُر و پيش از پى‏جويى و بازخواست [در مورد علّت رفتارى كه تو را رنجانده است] ، از او جدا مشو . ¹

112 . امام على عليه‏السلام : خيرى در آن كه بى هيچ جرمى از برادرش دورى مى‏كند ، نيست .

113 . امام على عليه‏السلام : هرگاه [با كسى] دشمنى كردى ، [از او ]مَبُر [و راهى براى بازگشت بگذار] .

114 . امام على عليه‏السلام : چه زشت است بريدن [از كسى ]پس از پيوند ، بى‏مهرى پس از برادرى ، دشمنى پس از صفا[ى دوستى] و از ميان رفتن الفت پس از استوارى آن .

115 . امام على عليه‏السلام ـ در نامه‏اى به فرزندش امام حسن عليه‏السلام ـ : چون برادرت از تو بِبُرد ، خود را به پيوند با او وادار و چون از تو روى گردانَد ، خود را به او نزديك كن و چون بُخل ورزد ، به او بخشش كن و چون دورى كند ، به او نزديك شو و چون درشتى كند ، نرمى كن و چون جُرمى كند ، برايش عذرى بياور ، تا آن جا كه گويى تو بنده او هستى و گويا او بر تو نعمتى دارد ؛ امّا مبادا كه اين كار را نابجا انجام دهى و يا در مورد نااهلش به كار برى .

1 - يعنى فقط به خاطر بدگمانى به دوستى و صميميت دوستت و يا گنهكارى او ، از او مَبُر و چون خلافى از او به تو رسيد از او بپرس كه چرا چنين كارى را كرده و يا آن سخن را گفته است ؛ زيرا ممكن است عُذرش را به تو بگويد و تو را قانع كند . پس پيش از اين پرس و جو ، از او مَبُر .