دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

1304 . عدّة الداعى ـ به نقل از كعب الأحبار ـ : در تورات نوشته شده است : «اى موسى! هركه مرا دوست داشته باشد ، فراموشم نمى‏كند و هركه اميدوار به نيكى‏ام باشد ، به اصرار از من درخواست مى‏كند» .

1305 . امام صادق عليه‏السلام ـ در آنچه به ايشان نسبت داده شده است ـ : مشتاق ، نه ميل به غذا دارد ، نه از نوشيدنى‏اى لذّت مى‏برد ، نه خوابى خوش دارد ، نه با دوستى انس مى‏گيرد ، نه به خانه‏اى روى مى‏آورد ، نه در جايى آبادان ، منزل مى‏كند ، نه لباسى نرم به تن مى‏كند و نه هيچ قرار و آرامى دارد . شب و روز ، خدا را عبادت مى‏كند و آرزومند رسيدن به چيزى است كه اشتياقش را دارد و با زبان شوقِ خود كه از نهانش خبر مى‏دهد ، با او راز مى‏گويد ؛ همان‏گونه كه خداوند ، از ميعاد موسى بن عمران عليه‏السلامبا پروردگارش ، چنين خبر مى‏دهد : «پروردگارا ! به سويت شتافتم تا خشنود گردى» . پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله حال شوق موسى عليه‏السلامرا به پروردگارش چنين توضيح داده كه آن حضرت در مدت چهل روز كه رفت و آمدش به ميقات طول كشيد ، نه چيزى خورد ، و نه چيزى آشاميد ، و نه خوابيد ، و نه به چيزى از اين كارها ميل پيدا كرد .

پس هرگاه به ميدان شوق گام نهادى ، بر نفْست و خواسته دنيايى‏ات [به نشانه ترك آنها ]تكبير بزن و آنچه را بدان انس دارى ، واگذار و از هر چيزى جز معشوقت پرهيز نما و ميان زندگى و مرگت ، بانگ «لبيك ، اللهم لبيك!» سر ده كه خداوند متعال ، پاداشت را عظيم گرداند . حكايت

مشتاق ، حكايت غريق است كه انديشه‏اى جز رهايى خويش ندارد و هر چيزى جز آن را فراموش مى‏كند .