دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
1306 . امام على عليهالسلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ : * فريفته مشو ، كه دوستدار را نشانههايى است * و از نجواى محبوب ، نزدش نامههايى . * از جمله آن دلايل ، خُرّمى اوست ، به هر آن بلايى كه دچارش مىشود * و شادمانى اوست ، به هر آنچه محبوب مىكند . * لذا منع از سوى محبوب ، خود ، بخششى نيك است * و فقر ، گراميداشت و لطفى بىدرنگ . * نشانه ديگرِ آن دوستدار ، اينكه هر چه بر سرش فرود مىآيد * خود را نگاه مىدارد و ساده زندگى مىنمايد . * نشانه ديگر ، آن كه او را جامه به كمر بسته * بر كناره آب و آماده هر كار مىبينى. * نشانه ديگر ، بىرغبتى اوست * به آنچه از سراى ذلّت و نعمتِ گذرا مىبينى . * نشانه ديگر ، آن است كه عزمش * بر فرمانبرى محبوبْ استوار است؛ گرچه سرزنشگر ، پافشارى كند . * نشانه ديگر ، آن است كه بر اثر شوقش * همچون بيمارى به چشم مىآيد كه قلبش [از شدّت تشنگى ]مىسوزد . * نشانه ديگر ، آن است كه به سبب اُنس با محبوب * از هر چيزى كه او را از محبوب بازدارد ، مىرمد . * نشانه ديگر ، آن است كه در ميان مردم ، مىخندد * امّا قلبش چون عزيزْ از دست دادگان ، غمگين است . * نشانه ديگر ، اندوه و مويه اوست در پناهِ * تاريكىهاى شب ، كه هيچ چيزْ او را از آن ، باز نمىدارد . * نشانه ديگر ، آن است كه شيفته برآوردنِ * درخواست كسى است كه از آن بهرهمند مىشود . * نشانه ديگر ، آن است كه چون عاقلى * او را در كار زشتى ببيند ، گريانش مىيابى . * نشانه ديگر ، آن است كه او را پويا * در راه جهاد و هر كار با فضيلتى مىبينى. * نشانه ديگر ، آن است كه او را مىبينى * كه همه كارها را به فرمانرواى عادلى سپرده است .
