دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

1338 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : بزرگى پاداش ، همراه بزرگىِ بلاست . خداوند ، هرگاه مردمى را دوست بدارد ، مبتلايشان مى‏كند . پس هركه خشنود گشت ، بهره‏اش خشنودى است و هركه ناخشنود گشت ، بهره‏اش ناخشنودى است .

1339 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خداوند عز و جل هرگاه مردمى را دوست بدارد ، مبتلايشان مى‏كند . پس هركه صبر كند ، بهره‏اش صبر است و هركه بى‏تابى كند ، بهره‏اش بى‏تابى است .

1340 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هرگاه خداوند ، بنده‏اى را دوست بدارد ، مبتلايش مى‏كند . پس اگر صبر كرد ، او را برمى‏گزيند و اگر خشنود گشت ، او را ويژه خود مى‏گرداند .

1341 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خداوند متعال ، هرگاه بنده‏اى را دوست بدارد ، او را مبتلا مى‏كند و اگر او را مبتلا كرد و او صبر كرد ، پاداشش مى‏دهد .

1342 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خداوند عز و جل هرگاه بنده‏اى را دوست بدارد ، بلا (گرفتارى) را به او مى‏پيوندد ؛ زيرا خداوند مى‏خواهد او را خالص سازد .

1343 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : بلا هر روز مى‏گويد : به كدام سو روم ؟ آن‏گاه خداوند متعال مى‏فرمايد : «به سوى دوستان و فرمانبرانم . با تو كارهايشان را مى‏آزمايم ، با تو صبرشان را آشكار مى‏كنم ، با تو گناهانشان را پاك مى‏كنم و با تو بر منزلت آنان مى‏افزايم» .

1344 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خداوند عز و جل ، هرگاه بنده‏اى را دوست بدارد ، او را مبتلا مى‏كند تا صداى [دعاى ]او را بشنود .