دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

1354 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : خوى‏ها، بخشش‏هاى خداوند عزّوجل‏اند . از اين رو ، هر گاه خداوند بنده‏اى را دوست بدارد ، به او خويى خوش مى‏بخشد و هرگاه بنده‏اى را دشمن بدارد ، به او خويى بد مى‏بخشد .

1355 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ـ به نقل از جبرئيل از خداوند عز و جل ـ : اخلاص ، رازى از رازهاى من است كه آن را به قلب هريك از بندگانم كه دوستش داشته باشم ، مى‏سپارم .

1356 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هرگاه خداوند متعال ، بنده‏اى را دوست بدارد ، مويه‏گرى از ترس [خدا] را در قلبش قرار مى‏دهد .

1357 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هرگاه خداوند متعال بنده‏اى را دوست بدارد ، مويه‏گرى از اندوه [امور اُخروى ]را در قلبش قرار مى‏دهد ؛ زيرا خداوند ، هر قلب اندوهگين را دوست دارد .

1358 . امام على عليه‏السلام : هرگاه خداوند، بنده‏اى را دوست بدارد ، راستى را به او الهام مى‏كند.

1359 . امام على عليه‏السلام : هرگاه خداوند ، بنده‏اى را دوست بدارد ، او را با آرامش و بردبارى مى‏آرايد .

1360 . امام على عليه‏السلام : هرگاه خداوند، بنده‏اى را دوست بدارد، امانتدارى را محبوبش مى‏گرداند.

1361 . امام على عليه‏السلام : هرگاه خداوند ، بنده‏اى را دوست بدارد ، راه صواب و هدايتش را به او مى‏نمايد و او را توفيق فرمانبرى از خود مى‏دهد .

1362 . امام على عليه‏السلام : هرگاه خداوند، بنده‏اى را دوست بدارد ، او را با عبرت‏ها پند مى‏دهد.