دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

1370 . امام صادق عليه‏السلام : هرگاه خداوند متعال ، بنده‏اى را دوست بدارد ، فرمانبرى را به او الهام مى‏كند ، قناعت را همراهش مى‏سازد ، فهم عميق در دين را ارزانى‏اش مى‏دارد و با يقين ، او را نيرومند مى‏كند . در نتيجه آن بنده به روزىِ مورد نيازش بسنده مى‏كند و لباس عفّت مى‏پوشد .

و هرگاه خداوند ، بنده‏اى را دشمن بدارد ، مال را محبوبش مى‏گرداند و آرزوهايش را مى‏گستراند و دنياخواهى را به او الهام مى‏كند و او را به هواى نفسش وا مى‏گذارد . در نتيجه ، آن بنده بر توسن سركشى مى‏نشيند ، دامنه فساد را مى‏گسترانَد و به بندگان ، ستم مى‏كند .

1371 . امام صادق عليه‏السلام : خداوند ، هرگاه بنده‏اى را دوست بدارد ، او را از گناهان ، حفظ مى‏كند ، و بى نيازى‏اش را در جانش قرار مى‏دهد ، و پاداشش را برابر چشمانش مى‏نهد .

1372 . امام صادق عليه‏السلام : خداوند عز و جلپيامبرش را بر اساس محبّت خود ، تربيت كرد و فرمود : «در حقيقت ، تو را خويى است والا» و نيز خداوند عز و جلفرمود : «هركه از پيامبر فرمان بَرد ، از خداوندْ فرمان برده است» .