دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

1393 . رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : اى بهترين مقصود و خواسته ! اى بهترين دوست و محبوب ! اى آن كه به خواهانش پاسخ مى‏دهد ! اى آن كه دوستِ كسى است كه از او فرمان مى‏برد ! و اى آن كه به دوستدارش نزديك است !

1394 . امام باقر عليه‏السلام ـ در تفسير گفته خداوند متعال : «و پروردگارشان به آنان شرابى پاك نوشاند» ـ : از هر چيزى جز خدا پاكشان مى‏كند ؛ زيرا جز خدا چيزى نيست كه از آلودگى‏هاى هستى (ممكن) پاك باشد .

1395 . مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليه‏السلام نسبت داده شده است ـ : مناجات عارفان ، بر سه اصل مى‏چرخد : بيم ، اميد و دوستى .

بيم، خود، زاده دانش است و اميد ، زاده يقين و دوستى ، زاده شناخت .

نشانِ بيم ، گريز است و نشانِ اميد ، جستجوست و نشانِ دوستى ، مقدّم داشتن محبوب بر جز اوست .

پس چون دانش در سينه پديدار شد ، شخصْ بيمناك مى‏شود و چون بيم درست گردد ، شخصْ گريزان مى‏گردد و چون بگريزد ، نجات مى‏يابد ... و چون دلش استوار گردد ، اميد مى‏بندد و چون شيرينى اميد را دريابد ، به جستجو برمى‏آيد و چون توفيق جستجويش دهند ، مى‏يابد . هرگاه روشنى شناخت بر دل بتابد ، نسيم دوستى مى‏وزد و چون نسيم دوستى بوزد ، شخص در سايه‏سار محبوب ، انس مى‏گيرد و محبوب را بر جز او رجحان مى‏نهد و با فرمان‏هايش همگام مى‏شود و از نافرمانى‏هايش دورى مى‏گزيند و چون كنار بساط انس با محبوب ، استقامت ورزد و فرمان‏هايش را به جاى آورد و از نافرمانى او بپرهيزد ، به روح مناجات ، دست مى‏يابد .

1396 . مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليه‏السلام نسبت داده شده است ـ : دوستى خدا چون بر ضمير بنده‏اى بتابد ، او را از هر مشغوليتى مى‏پردازد

(خالى مى‏كند) . هر يادى جز ياد خداوند متعال ، تاريكى است . شخص دوستدار ، ضميرش از همه مردم براى خدا خالص‏تر، سخنش راست‏تر، عهدش وفادارانه‏تر ، كردارش پاك‏تر، يادش پاكيزه‏تر و جانش بنده‏تر است . چون مناجات كند ، فرشتگان به او مباهات مى‏ورزند و به ديدارش افتخار مى‏كنند . خداوند به سبب او ، سرزمين‏ها را آباد مى‏كند ، و به سبب گراميداشت او ، بندگانش را گرامى مى‏دارد و به سبب حقّ او ، چون بندگان از او درخواستى كنند ، به آنان مى‏بخشد ، و به سبب رحمت بر او ، بلاها را از آنان برطرف مى‏كند . اگر خلق مى‏دانستند كه وى در نزد خداوند ، چه جايگاه و منزلتى دارد ، جز با خاكِ پاى او ، به خداوند عز و جلتقرّب نمى‏جستند .

ر . ك : ص 421 (ح 976) .