دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی

181 . امام على عليه‏السلام : گفتم : اى پيامبر خدا ! از اين سخن خداى متعال خبرم ده : «به زودى [خداى ]رحمان برايشان محبّتى قرار مى‏دهد» . فرمود : «اى على! محبّت ، نزد خداوند و ملائكه و در دل‏هاى مؤمنان است . اى على ! خداوند متعال به مؤمنان سه چيز داده است : مهر ، محبّت و شُكوه در سينه‏هاى مؤمنان» .

182 . امام على عليه‏السلام : از پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله درباره گفتار خداوند : «به زودى [خداى ]رحمان برايشان محبّتى قرار خواهد داد» ، پرسيدم كه چيست ؟ فرمود: «اى على ! محبّت است كه در سينه‏هاى مؤمنان و ملائكه مقرّب است . اى على ! خداوند متعال ، به مؤمن سه چيز داده است : مهر و محبّت ، نمكين بودن ، و شكوه در سينه‏هاى‏صالحان. پس‏كسى كه خداوند ، او را براى خود برگزيند ، جانش پذيراى آن مى‏گردد و شيرينى و نمكى در او پديد مى‏آيد و كسى كه خداوند ، بخوانَدَش و او اجابت كند و در اين اجابت ، راستى نشان دهد ، او را مقرّب مى‏سازد . پس قلبش آن را مى‏پذيرد و در دل‏ها دوستى او ـ كه همان محبّت است [كه در آيه بدان اشاره شده ]ـ پديدار مى‏شود .

183 . امام صادق عليه‏السلام : سبب نزول اين آيه ¹ آن بود كه امير مؤمنان ، مقابل پيامبر خدا نشسته بود كه حضرت به او فرمود : «اى على ! بگو : پروردگارا ! برايم در دل‏هاى مؤمنان محبّتى قرار ده» . پس از آن ، خداوند اين آيه را فرود

آورد : «آنان كه ايمان آورده وكارهاى شايسته كرده‏اند ، [خداى ]رحمان به زودى برايشان محبّتى قرار مى‏دهد» .

سوره مريم ، آيه 96 .