آيا كسى كه بنيان )كار( خود را بر پايه ى تقوا و رضاى الهى قرار داده بهتر است، يا كسى كه بنياد )كار( خويش را بر لبه ى پرتگاهى سست و فروريختنى نهاده كه او را در آتشِ دوزخ مى اندازد؟ خداوند گروه ستمگر را هدايت نمى كند.
نكته ها:
ى قبل، مقايسه ى مسجد ضرار و مسجد قبا بود، و در اين آيه مقايسه ى بانيان آن دو مسجد است. كلمه ى شَفا، به معناى لبه و كناره، جُرُف، به معناى حاشيه ى نهر يا چاه كه آب زير آن را خالى كرده و پرتگاه شده است، و هار، به معناى سست مى باشد.
پيام ها:
1- ارزش كارها به نيّت آنان است، نه ظاهر اعمال. مسجد قبا براى خدا ساخته شد و مسجد ضرار با انگيزه ى تفرقه افكنى!اسس بنيانه على التقوى 2- بنياد باطل بر باد است. بنيانه على شفا جرفٍ هار 3- گاهى مسجد، بانيان خود را به قعر دوزخ مى افكند. فانهار به فى نارِ جهنّم 4- سوء استفاده از مراكز مذهبى و باورهاى دينى مردم، ظلم است. الظالمين