آيه: 24 قُلْ إِن كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَآؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَ بَّصُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللّهُ بِأَمْرِهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
ترجمه:
بگو: اگر پدران و فرزندان وبرادران وهمسران و خاندان شما وثروت هايى كه جمع كرده ايد و تجارتى كه از كسادى آن بيم داريد و خانه هايى كه به آنها دلخوش كرده ايد، نزد شما از خدا وپيامبرش وجهاد در راه او محبوب تر باشد، پس منتظر باشيد تا خداوند، فرمان )قهر( خويش را به اجرا در آورد. و خداوند، گروه نافرمان را هدايت نمى كند.نكته ها:
روزى على بن ابى طالب عليهما السلام به گروهى فرمود: چرا شما براى كمك به اسلام به مدينه هجرت نمى كنيد و به پيامبر ملحق نمى شويد؟ گفتند: ما با برادران و فاميل خود هستيم و از خانه هايمان دفاع مى كنيم. (31) گروه هايى كه در اين آيه مطرح شده، به عنوان نمونه است و به همين دليل، پدر شامل مادر هم مى شود و پسر شامل دختر، و برادر شامل خواهر نيز مى شود.پيام ها:
1- ميزان ايمان را هنگام قرار گرفتن سر دو راهى دنيا و آخرت مى توان شناخت. احبّ اليكم من اللّه و رسوله و جهاد 2- جهاد، از اركان اسلام است و در كنار توحيد و نبوّت مطرح شده است. من اللَّه و رسوله و جهادٍ 3- براى عبور از پل هاى مادّيت، بايد عقايد و انس با خدا را تقويت كرد. ان كان آبائكم... و اموال... احبّ اليكم من اللّه و رسوله...4- عواطف فاميلى و امكانات مادّى نبايد مانع جهاد شود و هركجا مانع شد، زمينه ساز قهر الهى است. ان كان آبائكم... و اموال... احبّ... فتربّصوا...)در راه دوستى خدا و جهاد در راه او بايد از همه چيز و همه كس گذشت. زيرا حفظ دين، بر حفظ روابط خانوادگى، عاطفى و اقتصادى مقدّم است.(5 - مسلمانانِ مرفّهِ دنياپرست، همچون كافرانند. (32) فتربّصوا 6- اگر رفاه در زندگى اصل شد، انسانيّت سقوط مى كند و سبب دورى از خدا ورسول است وقهر و غضب نامعلومى را در انتظار دارد. يأتى اللَّه بأمره 7- رفاه طلبانِ مسئوليّت گريز، مشمول هدايت الهى نمى شوند. لايهدى 8 - برترى دادن مادّيات بر امور معنوى، نشانه ى فسق است. احبّ اليكم... الفاسقين )مرز ايمان و فسق، رها كردن معنويات است(31-تفسير الميزان.
32-در آيه، خطاب به آنان كلمه ى فتربّصوا به كار رفته كه اين لحن در قرآن، خطاب به كفّار است. به علاوه آيه مى رساند كه خداوند خود با دنياپرستان سخن نمى گويد، بلكه به پيامبر مى فرمايد كه به آنان پيام بدهد. قُل تفسير الميزان.