لطفا منتظر باشید ...
آيه: 114 وَمَا كَانَ اسْتِغْفَارُ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ إِلاَّ عَن مَّوْعِدَةٍ وَعَدَهَا إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ
ترجمه:
و آمرزش خواهى ابراهيم براى پدرش )عموى مشركش كه سرپرستى او را به عهده داشت(، فقط به خاطر وعده اى بود كه به او داده بود، )آن هنگام كه از هدايتش نااميد نبود،( پس هنگامى كه برايش روشن شد، او دشمن خداست، از او بيزارى جست. همانا ابراهيم، اهل آه وناله )از ترس خدا( و بردبار بود.نكته ها:
در آيه ى قبل، سخن از اين بود كه پيامبر و مؤمنان حقّ دعا كردن براى مشركان را ندارند، هرچند از خويشاوندانشان باشند. اين آيه، پاسخ شبهه اى را مى دهد كه پس چرا حضرت ابراهيم، به عموى مشرك خود دعا كرد و به او وعده ى استغفار داد؛ سأستغفر لك ربّى (172) ، ا ين آيه مى فرمايد، وعده ى ابراهيم به اميد هدايت او بود. امّا چون عمو در حال شرك مرد، ابراهيم هم استغفار را رها كرد. سؤال: چرا حضرت ابراهيم پس از مرگ عمو هم براى او دعا مى كرد؟ ربّنا اغفر لى ولوالدىّ؟ (173) پاسخ: والد به پدر واقعى گفته مى شود، ولى اَب، به پدر، معلّم، عمو، پدر زن، و جدّ هم گفته مى شود. دعاى ابراهيم براى پدر واقعى اش بوده، نه عموى مشركش. قرآن در يازده آيه، از عموى ابراهيم تعبير به أب كرده است، تا بفهماند ابراهيم عليه السلام تحت سرپرستى چه كسى بوده، ولى تحت تأثير قرار نگرفته است. امام صادق عليه السلام فرمود: ابراهيم عليه السلام اهل دعا وگريه هاى بسيار واوّاه بود. (174)پيام ها:
1- آنچه سبب بدگمانى به اولياى خداست، بايد برطرف شود و توجيه صحيح ارائه گردد. موعدةٍ وعدها 2- وفاى به عهد، حتّى نسبت به كافر هم لازم است.موعدة وعدها 3- علم انبيا محدود است. فلمّا تبيّن له...4- در برابر رفتار تند كافران، حلم خود را از دست ندهيم. (175) تبرأ منه ...اوّاه حليم 5 - برائت از عمو به خاطر خدا، نشانه ى عشق و خشوع ابراهيم نسبت به خداوند است. اوّاه172-مريم، 47.
173-ابراهيم، 41.
174-تفسير نورالثقلين.
175-عموى ابراهيم او را تهديد مى كرد كه سنگسارت خواهم كرد؛ لئن لم تنته لأرجمّنك (مريم، 46) ولى ابراهيم همچنان بردبار بود.
