آيه: 113 مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَن يَسْتَغْفِرُواْ لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُواْ أُوْلِي قُرْبَى مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ - تفسیر نور سوره التوبة نسخه متنی

آيه: 113 مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَن يَسْتَغْفِرُواْ لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُواْ أُوْلِي قُرْبَى مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ

ترجمه:

براى پيامبر و كسانى كه ايمان آورده اند، سزاوار نيست كه براى مشركان، پس از آنكه برايشان آشكار گرديد كه آنان اهل دوزخند، طلب آمرزش كنند، هر چند خويشاوند آنان باشند.

نكته ها:

برخى مفسّران به بعضى رواياتِ جعلى از راويانِ ناسالم استناد كرده و اين آيه را درباره ى ابوطالب دانسته اند! در حالى كه دهها دليل و روايت بر ايمان ابوطالب داريم. سعيدبن مسيّب كه راوىِ اين روايت است، دشمن على بن ابى طالب عليهما السلام است و گناهِ ابوطالب ه م اين است كه پدر على عليه السلام است!

پيام ها:

1- پيامبر و ديگر مسلمانان، در برابر قانون يكسان اند. ما كان للنّبى و الذين امنوا

2- شرك، گناهى نابخشودنى است و حتّى استغفار پيامبر براى مشركان بى اثر است. ماكان... ان يستغفروا للمشركين

3- پيوندهاى مكتبى، مهم تر از پيوندهاى عاطفى است. نبايد عواطف فاميلى بر مكتب غالب شود. ما كان... ولو كانوا اولى قربى

4- خويشاوندى با پيامبر، مانع دوزخ نيست. ولو كانوا اولى قربى