آيه: 19 أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَوُونَ عِندَ اللّهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
ترجمه:
آيا آبرسانى به حاجيان و تعمير مسجدالحرام را همانند )عملِ( كسى قرار داده ايد كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده و در راه خدا جهاد كرده است؟ اين دو نزد خداوند يكسان نيست و خداوند گروه ستمگر را هدايت نمى كند.نكته ها:
عباس، عموى پيامبر و شيبة به يكديگر افتخار مى كردند؛ عباس به آبرسانىِ خود به زائران خانه ى خدا مى باليد و شيبة به كليددارى كعبه. على عليه السلام فرمود: ولى من با سنّ كم خود، به اين افتخار مى كنم كه شما با جهاد و شمشير من ايمان آورديد. عباس ناراحت شده نزد پيامبرصلى الله عليه وآله از على عليه السلام شكايت كرد. اين آيه نازل شد. (25) على عليه السلام بارها براى اولويّت خويش به اين آيه استشهاد كرد، چرا كه ايمان و جهاد، برتر از خدماتِ دورانِ شرك است كه فاقد ارزش معنوى است.پيام ها:
1- عمل زده نشويم، عمل بدون ايمان، سرابى پوچ و جسدى بى جان است. اجعلتم سقاية الحاج... كمن آمن...2- رزمندگان مخلص برتر از ديگرانند، هر چند ديگران منشأ خدماتى از طريق مشاغل ديگر باشند. اجعلتم سقاية الحاج ... كمن... جاهد فى اللّه 3- برابر دانستن رزمندگانِ با ايمان با ديگران، مورد توبيخ و يكى از ظلم هاى اجتماعى است. اجعلتم... كمن... جاهد... القوم الظالمين25-تفسير نمونه ؛ كافى، ج 8، ص 204.