در نخستين آيه مورد بحث, قيافه هولناك روز رستاخيز, چنين ترسيم شده است:روز رستاخيز, روزى است كه هرگونه روابط خويشاوندى وعلايق دوستى ميان افراد از هم گسسته مى شود و هر كس به نجات خود مى انديشد, پدر به فكر فرزند و فرزند به فكر پدر نيست.وحشت آن روز به حدى است كه مادران شيرده از كودكان شيرخوار خود غفلت مى ورزند و زنان بار دار از اوضاع هول انگيز آن روز, سقط مى كنند و همه مردم را بهت و وحشت فرا مى گيرد (جن (72) آيه 2).قيافه سهمگين آن روز, آن چنان بشر را مرعوب مى سازد كه وى از پدر و مادر, از همسر و فرزند, از برادر و خواهر مى گريزد و به فكر نجات خود مى باشد (عبس (80) آيه 26).در آن روز حساب, گنهكاران آرزو مى كنند كه تمام عزيزان خود را از فرزند و همسر و برادر و عشيره و آنچه در روى زمين است فداى خود كنند, ولى پذيرفته نمى شود (معارج (70) آيه 11 ـ 14).خداوند بار ديگر درسوره لقمان (آيه 33) وقوع اين اوضاع هولناك را يادآور مى شود و تأكيد مى ورزد كه: (فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَوةُ الدُّنْيَا; زندگى دنيا شما را فريب ندهد) و مى فرمايد: (وَلايَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ); يعنى عوامل فريب دهنده از شيطان و هوا و هوس, قدرت و سلطنت, مال و ثروت, باعث فراموشى چنين روزى نشود.
لطفا منتظر باشید ...
