اسلام و ارزش مبارزه با فساد - مربی نمونه نسخه متنی

اسلام و ارزش مبارزه با فساد

ارزش هر عمل, بستگى به نتيجه اى دارد كه از آن عمل گرفته مى شود. ارزش عمل جراحى كه بيمار مبتلا به بيمارى (آپانديسيت) را نجات مى دهد, به مراتب بالاتر از ارزش استاد كارى است كه در برابر شعله هاى آتش, آهنى را جوش مى دهد و يا در و پنجره اى مى سازد, در صورتى كه رنج بدنى دومى و مقدار وقتى كه كار دوم لازم دارد, قابل قياس بارنجى كه جراح در اطاق عمل در هواى معتدل متحمل مى شود نيست; خلاصه ارزش عمل جراح كجا و ارزش كار يك استاد كار كجا و نكته اين تفاوت در بزرگى و كوچكى نتيجه اى است كه عايد طرف مى گردد. جراح نيم ساعت وقت صرف مى نمايد و رنج مى كشد و در نتيجه,يك شخص مشرف به مرگ را نجات مى دهد, آن گاه دومى چند برابر انرژى مصرف مى نمايد و رنج مى كشد, در آخر كار در و پنجره و يا چكشى را مى سازد; از اين نظر, ارزش كار آنها با هم فرق روشن پيدا مى كند.

عين اين تفاوت در امر به معروف و نهى از منكر و به اصطلاح مبارزه با فساد و نظارت ملى با ساير كارهاى شرعى و عرفى موجود است.

به طور مسلم, هيچ عملى از نظر ارزش معنوى به پايه امر به معروف نخواهد رسيد , چون هر كار مشروعى, به جز امر به معروف, نتيجه آن, جزئى و عايد خود انسان است, زيرا افضل اعمال به حكم عقل و نقل, همان ايمان به خداوند و پرستش (نماز) اوست, ولى نتيجه ايمان, فقط و فقط, مربوط به خود شخص ايمان آورنده است و شخص مؤمن در پرتو ايمان, سعادتمند و اصلاح مى شوند; در حقيقت, ايمان و ساير اعمال بدنى, مانند نماز و حج, موجى در اجتماع از نظر اصلاح ايجاد مى نمايد, اما موجى بسيار كوچك كه از حدود يك فرد تجاوز نمى نمايد, از اين نظر بايد گفت: ايمان به خداوند از نظر اعمال فردى با فضيلت ترين عمل است نه از نظرهاى ديگر, ولى امر به معروف و مبارزه با گناه و فداكارى در طريق اصلاح جامعه موجى بسيار بزرگتر از ايمان در اجتماع به وجود مى آورد, گاهى يك جامعه را از لب پرتگاه سقوط نجات مى بخشد, گاهى در سايه نظارت ملى يك فرد, جمعيتهاى بزرگى از خطرهاى مادى و ضررهاى معنوى مستخلص مى شوند.

گاهى يك رهبرى سياسى, يك راهنماى مذهبى, يك دلسوزى نوع دوست, با نظارتهاى پى گير, مبارزه هاى ريشه دار و دعوتها و راهنماييهاى سودمند, يك ملت چند ميليونى را از ناكاميها و محروميتها, از سيه روزى و تيره بختى, نجات مى دهد.

شاهد گفتار ما آزاديهايى است كه از ملل استعمار زده و زجرديده افريقا, پاكستان و هندوستان در سايه فداكارى يك اقليت ناچيز به دست آورده اند.

روى اين مبنا مى توان به عظمت گفتار اميرمؤمنان در ارزش امر به معروف و نهى از منكر پى برد, امام مى فرمايد:

(وَمَا أَعْمَالُ الْبِرِّ كُلُّهَا وَالْجِهَادُ فِى سَبِيلِ اللّهِ عِنْدَ الأمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ اِü كَنَفْـثَةٍ فِى بَحْرٍ لُجِّيٍّ(1)
كليه كارهاى خير و نيك و جهاد در راه خدا در مقايسه با امر به معروف و نهى از منكر چيزى نيست جز قطره اى در برابر درياى عميق)

هرگز قطره آب يا دم انسانى در برابر قطره هاى بى پايان آبهاى دريا قابل سنجش نيست.

روزى كه اميرمؤمنان اين جمله را بيان نموده, مسائل جامعه شناسى مطرح نبود, لذا دانشمندانى كه كلمات آن حضرت را شرح كرده اند, در توضيح اين جمله, حق مطلب را ادا نكرده و شايد با يك نظر تعجب آميز گذشته اند, ولى امروز علم جامعه شناسى و جريانهاى زندگيِ ملل از پا در آمده كه بار ديگر در سايه راهنمايى يك اقليت, دو مرتبه قد علم كرده اند, اين مطالب را آفتابى نموده است.