گاهى در اين مورد, سؤال مى شود كه اصولاً چرا بشر بايد خدا را عبادت كند؟ خداوند چه نيازى به پرستش ما دارد؟ پاسخ اين پرسش از بيان پيش روشن گرديد, زيرا عبادت خدا, مايه تكامل خود ماست و هدف اصلى از پرستش او همين است و بس; به عبارت ديگر, اين سؤال را از دوراه مى توان پاسخ داد: يكى اجمالى; ديگرى تفصيلى.پاسخ اجمالى آن, اين است كه هرگاه هدف از عبادت, اين باشد كه نيازمنديهاى خدا را برطرف كنيم و از پرستش خود بهره اى به او برسانيم, اين پرسش, پيش مى آيد كه خداوند, وجود نامحدود و نامتناهى است و پيراسته از هرگونه نقص و نياز است, چه احتياجى به پرستش ما دارد, ولى هرگاه هدف از پرستش او تكامل خود ما باشد, در اين موقع, عبادت وسيله تكامل و سعادت ماست و دستور او به عبادت, يك نوع لطف و مرحمت و راهنمايى خواهد بود كه ما را به كمال شايسته برساند.و اما پاسخ تفصيلى آن, اين است كه عبادت و نيايش و هرگونه كارى كه براى رضاى خدا انجام گيرد, داراى يك سلسله آثار گرانبهاى فردى و اجتماعى است و در حقيقت از عاليترين ارزشهاى تربيتى و اخلاقى مى باشد, زيرا:اولاً: پرستش خدا و عبادت وى, حس تقدير و شكرگزارى را در انسان زنده مى كند. قدردانى از مقامى كه نعمتهاى بزرگ و پرارزشى را در اختيار انسان نهاده است, نشانه لياقت و شايستگى شكرگزار نسبت به الطافى است كه در حق او انجام گرفته است. تشكر و سپاسگزارى از مقام خداوند, اين نتيجه را دارد كه فرد سپاسگزار با عرض تشكر و اداى وظيفه, بندگى خود را نسبت به خوبيهايى كه درباره او انجام گرفته است, آشكار و هويدا مى سازد.ثانياً: عبادت و پرستش خدا مايه تكامل روحى انسان است. چه تكاملى بالاتراز اين كه روح و روان ما با جهان بى كران كمال مطلق (خدا) مرتبط گردد و در انجام دادن وظايف بندگى و كارهاى زندگى از قدرت نامتناهى و نيروى نامحدود او استمداد بطلبد و به اندازه اى شايسته و لايق گردد كه بتواند با او سخن بگويد.آنچه در پاسخ تفصيلى بيان گرديد, در تمام عبادتهاى اسلامى اعم از نماز و روزه و حج و… وجود دارد. گذشته از اين, هر يك از اين عبادتها خود داراى مصالح و نكاتى است كه برخى در آغاز بحث در خصوص نماز بيان گرديد و بيان فلسفه هاى روزه و حج و ديگر عبادتهاى اسلامى به وقت ديگر موكول مى گردد.
لطفا منتظر باشید ...
