تعاليم عالى اسلام در تكريم وتعظيم پدران و مادران, از هر نظر بى سابقه است. عواطف و محبتهاى عميق و ريشه دارى كه امروز در جامعه هاى مشرق زمين, ميان فرزندان و اوليا وجود دارد, از هر جهت ستايش پذير و از ديده جامعه شناسان حائز اهميت و برانگيزنده اعجاب ملت مغرب زمين مى باشد.امروز در اروپا و آمريكا كانونهاى گرم خانوادگى, رو به انحلال گذارده, زندگيها به صورت زندگى ماشينى در آمده است. هنوز فرزندان به حد كامل از بلوغ نرسيده, مطابق تقاضاى محيط, حساب خود را از پدر و مادر جدا كرده و دور از محيط والدين زندگى مى نمايند و اين كار كه به عمل غير انسانى بيشتر شبيه است, زيرا اين لفافه كه نبايد فرزندان سربار والدين باشند و از آغاز بلوغْ خود را براى سختيهاى زندگى آماده سازند, انجام مى گيرد, در صورتى كه روح مطلب غير اين است, زيرا تربيت رشدى و فكرى فرزندان و آشنا ساختن آنها به رموز زندگى, هرگز نيازى به طرد آنان از كانون گرم زندگى دسته جمعى ندارد, تا رشته عواطف از هم گسسته شود و محيط گرم خانوادگى از بين برود.امروز روى همين عوامل, دايره خويشاوندى در محيط غرب, از فرزندان تجاوز نمى كند و ساير بستگان از عموها و خاله ها و… در رديف بيگانگان قرار گرفته اند و اين خود يك ضربت مهلك بر اجتماعى است كه بايد اساس آن را عواطف تشكيل دهد.