مـاه - مربی نمونه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مربی نمونه - نسخه متنی

جعفر سبحانی تبریزی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مـاه

در قدرت اين موجود زيبا و درخشان, كافى است كه هر شبانه روز دو مرتبه توليد جزر و مد مى كند و از اين طريق, باغها و اراضى زراعتى سواحل دريا سيراب مى گردند. جزر و مد دريا در پاره اى از نقاط به شصت پا مى رسد. قشر خاكى زمين, هر روز بر اثر جاذبه ماه, دو مرتبه چند اينچ كشيده مى شود. اين قدرت ماه است كه آب درياها را بالا مى برد و زمين را با اين صلابت و سختى خم مى كند.

منافعى كه از طريق خورشيد و ماه كه خداوند آنها را به نفع انسان مهار نموده, عايد بشر مى گردد, بيش از حد و شمار است و اين فصل, گنجايش بسط و شرح اين قسمت را ندارد و به طور قطع بايد اذعان كرد كه مهار نمودن اين دو منبع قدرت, نشانه بارزى است كه اين جهان, آفريدگارى دار دانا و توانا كه علم و قدرت او بى پايان است.


نكات:

1) آيه هاى مورد بحث با تفاوت مختصرى در سوره هاى حج طى آيه هاى 61 ـ 62 نيز وارد گرديده است;
2) سير و گردش خورشيد و ماه مدت معينى دارد. هنگامى كه اين نظام شمسى به هم خورد, سير و گردش آنها بسان اجسام آنان از بين مى رود و اين حقيقت در بسيارى از آيات به طور صريح گفته شده, از جمله اين آيه:

(مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ والأَرْضَ وَمَابَيْنَهُمَا إِü بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمّى(1); ً
خداوند آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است, جز به حق و تا هنگامى معين نيافريده است)

(اجل) در اصطلاح قرآن, همان مدت معينى است كه براى حيات و استمرار و بقاى موجودى در نظر گرفته شده و (مسمى) به معناى ناميده و معين شده, يعنى اجلى كه خداوند براى آنها معين كرده است; بنابر محدوديتى كه آفرينش منظومه شمسى و حركت آفتاب و ماه دارد, در آيه مورد بحث مى فرمايد:

(كُلٌّ يَجْرِى إلَى أجَلٍ مُسَمّى); ً
يعنى همه آنها تا وقت معينى در حال جريان و گردش هستند.

البته گردش خورشيد در اين آيه, منافاتى با مركز بودن آن, نسبت به سيارات ندارد, زيرا آفتاب با حفظ اين موقعيت, علاوه بر حركت وضعى با مجموع سيارات و اقمار خود به سوى نقطه نامعلومى در سير و گردش است و دانشمندان مى گويند: مثل خورشيد در حركات دسته جمعى بسان مادرى است كه در يك بيابان غير متناهى دست فرزندان خود را گرفته و بدون در نظر گرفتن پناهگاه معينى در حركت و گردش باشد.

بنابراين, مقصود از ثبات خورشيد, اين است كه وضع او با تمام سياراتى كه دور او مى گردند, دگرگون نمى شود و پيوسته ثابت است و اين, مانع از آن نيست كه خود خورشيد همراه آنها حركت كند.



/ 139