نظارت ملى در اسلام واجب است
در ملتهاى زنده جهان امروز, نظارت ملى, يك امر مشروع است, هر فردى مى تواند از اين حق بهره بردارى نمايد, ولى اگر همان فرد از اين حق استفاده نكرد, او را مجازات نمى كنند, مثلاً اگر گوينده و يا نويسنده اى در امور اجتماعى, انحرافى را ديد, مى تواند با گفتن و نوشتن از حق مشروع خود استفاده نمايد, ولى اگر نكرد, او را محاكمه نمى كنند, اما در اسلام امر به معروف و نهى از منكر به صورت يك اصل لازم و واجب وارد شده و هيچ مسلمانى حق ندارد در برابر گناه و خطا سكوت كند و مهر خاموشى بر دهان بزند.اسلام به قدرى به اين مطلب اهميت داده كه شخصيت و ارزش هر ملتى را در سايه مبارزه با فساد دانسته است, ملتى كه در اجراى قوانين, دقت كامل به عمل آورد, در برابر گناه و طغيان يك فرد و يا يك جمعيت, سكوت اختيار نكند; قرآن اين حقيقت (شخصيت از آن ملتى است كه با فساد مبارزه نمايد) را در آيه زير بيان فرموده است:(كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ(1)شما در ميان ملتها در صورتى بهترين ملت و امت هستيد كه مردم را به نيكى دعوت كنيد و از كارهاى زشت باز داريد)اسلام به اندازه اى به اين مسأله حياتى اهميت داده كه كسانى را كه از اين اصل مسلم و حق مشروع خود بر اثر سستى و تنبلى و يا علل ديگر, استفاده نمى نمايند, مردگان زنده نما خوانده است و چنين فرمود: (ذَلكَ مَيِّتُ الأَحياءِ;(1) او (عالم) مرده زنده نماست) زيرا يك چنين فرد يا جمعيت بسان مرده از حق مسلم فردى و اجتماعى استفاده ننموده و از حقوق خود دفاع نمى كنند و در برابر عصيان و طغيان ديگران كه به طور مسلم, دود آن به چشم آنها نيز خواهد رفت, سكوت مى نمايند.