فساد، لازمه اختيار انسان
براي روشن تر شدن مطلب نکته اي را ذکر م ي کنم که گاهي مورد توجه قرار نم يگيرد. از زمان خلقت حضرت آدم تاکنون، هم طبق نقل تاريخ هائي که بشر تدوين
کرده و هم طبق تاريخي که از وحي به دست مي آيد، جامعه اي که کاملاً عاري از
فساد باشد، به طوري که هيچ کس سوء استفاده اي نکند، حقّي را باطل نکند و به کسي
ظلم روا ندارد، سراغ نداريم. قبل از خلقت آدم، ملائکه گفتند: «... أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ
فيها... 5» . آن ها هم مي دانستند که اين موجود اهل فساد است. خداي متعال هم نگفت: نه
اين گونه که شما فکر مي کنيد نيست؛ بلکه فرمود: «إِنِّ ي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُو ن »
يعني معلوم
بود که زندگي آدمي زاد در روي زمين توأم با فساد و خونريزي خواهد بود. همه انبياء
براي هدايت بشر زحمت ها کشيدند؛ برخي هم في الجمله موفّق شدند حکومتي تشکيل
دهند؛ امّا چنان نبود که جامعه اي تشکيل دهند که هيچ فساد و ظلمي در آن نباشد؛ نه
چنين چيزي در تاريخ سراغ داريم و نه انتظار آن را داريم. ان شاء الله حضرت ولي عصر
عج لا للهتعال يفرجه الشري ف که ظهور بفرمايند، جامعه اي ايده آل تشکيل خواهند داد؛
امّا چگونگي آن جامعه را به درستي نم ي دانيم. قدر متقيّن اين است که اگر کسي ظلم ي
کند بي مجازات نم ي ماند؛ مسلماً انسان هاي خوب و مخلص زياد خواهند شد، عدالت
گسترش پيدا خواهد کرد و ...؛ امّا اين گونه نيست که هيچ گناهي نخواهد شد، يا کسي
به کسي ظلم نخواهد کرد. حکومت حضرت حکومتي عادلانه است، يعني اگر کسي
ظلمي کرد، مجازات آن را خواهد ديد.آيا ما انتظار داريم که وقتي شخصي مثل رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله
يا کسي مثل اميرالمؤمنين عليه السّلام که مظهر عدالت در بين همه انسان ها در طول
تاريخ است، وقتي به حکومت مي رسد، ديگر هيچ ظلم و تخلفي در کار نباشد؟ داستان
زندگي اميرالمؤمنين را مطالعه کنيم، ببينيم آيا کساني را که خود حضرت به آن ها مقام
و حکم داد و استاندار و قاضي و ... شدند، هيچ تخلفي نکردند؟ آن ها را که علي خوب
مي شناخت.