چارة کم بصيرَتان، دادن بصيرت است - فراسوی غبار ندای انقلاب نسخه متنی

چارة کم بصيرَتان، دادن بصيرت است

وظيفه اصلي ما در مورد عوامل فتنه بيشتر به گروه سوم مربوط مي شود. گروه سوم
کساني اند که بدون سوء نيت، از روي کم بصيرتي و جهل، کاري مي کنند که به نفع
فتنه گران تمام مي شود. هم در فهم و هم در تشخيصِ مورد و موقع، اشتباه مي کنند.
بالاخره گاهي از اين اشتباهات پيش مي آيد. اميرالمؤمنين عليه السّلام هم م يفرمايد:
«کسي که طالب حق بود و اشتباه کرد، مثل کسي نيست که عامداً بر عليه حق قيام
مي کند 6» ؛ ولي چه بدانند و چه ندانند، ضررشان با ديگراني که نمي دانند مساوي است.
خيال مي کنند مشغول به انجام وظيفه شرعي هستند؛ امّا متوجّه نيستند که تيشه به ريشه
اسلام مي زنند.

در مقابل اين نوع افراد، همه، مخصوصاً ما طلبه ها، وظيفه بسيار سنگيني داريم. بايد
سعي کنيم از راه هاي صحيح، با زبان نرم و با استدلال، اين افراد را ارشاد کنيم و آنان
را متوجه اشتباهشان کنيم. ميزان اثر بخشي اين کار به عوامل مختلفي بستگي دارد؛ ولي
در ميان اين قشر بر خلاف دسته اوّل، اميد به اينکه عدّه اي هدايت شوند و ديگر آب
به آسياب دشمن نريزند، زياد است. امّا ما که خود را از فتنه کنار گرفته ايم و تماشاگر
ميدان فتنه هستيم، گاهي توجّه به چنين وظيف هاي نداريم؛ کسي هم بايد ما را متوجّه کند.
خيال م يکنيم فتنه آخرالزّمان است و ما چه بخواهيم و چه نخواهيم انجام مي گيرد و ما
وظيفه اي نداريم. اگر اين چنين افرادي عنواني هم داشته باشند، مي گوئيم:

«اي نها اين
طور تشخيص داده اند؛ ما نمي توانيم براي آن ها تعيين تکليف کنيم؛ جاهل را با عالم
بحثي نيست. » در صورتي که فرض ما اين است که لااقل در اين مسأله آ نها جاهل
هستند و اشتباه کرده اند و ما عالم هستيم؛ گرچه ممکن است در بسياري از علوم، آ نها
عالم باشند و ما نسبت به آن علوم جاهل باشيم. امّا اين جا که فرض اين است که ما
راه حقّ را مي دانيم و م يفهميم که اين ها اشتباه کرده اند، بايد از هر راه مناسبي که موثر
باشد، سراغ اين ها برويم و آن ها را به اشتباهشان توجه دهيم. تا اينجا صورت کلي مسئله
گفته شد؛ امّا مراحل آن چيست و در موارد مختلف چه کار بايد کرد، صورت هاي
زيادي دارد که نمي توان همه را بيان کرد.