حکمت تذکّر امتحانات الهي - فراسوی غبار ندای انقلاب نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

فراسوی غبار ندای انقلاب - نسخه متنی

محمدتقي مصباح يزدي

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حکمت تذکّر امتحانات الهي

علّت اينکه خداوند متعال اين موارد را ذکر م يکند و مي فرمايد: ما انواع و اقسام
امتحانات را براي شما پيش م يآوريم، چيست؟ اين تذکّر يک حکمت کلّي دارد و
خيلي هم روشن است. وقتي معلّم اعلام مي کند که فلان روز امتحان است، معنايش اين
است که به دانش آموزان و دانشجويان هشدار م يدهد که درسهايتان را خوب بخوانيد،
کسب آمادگي کنيد، غفلت نکنيد و روز امتحان را فراموش نکنيد تا در امتحان قبول
شويد. درس بخوانيد تا بتوانيد درست جواب دهيد. براي پاسخ دادن، خودتان را آماده
کنيد.

خداوند به خاطر لطف بي نهايتش، اين امتحا نها را قرار داده، تا وسيله تکامل انسان
باشد. اگر امتحان نبود، خوب و بد از هم شناخته نم يشد و کسي استحقاق پاداشي پيدا
نمي کرد. خود اين امتحان کردن، لطف خداست؛ و اعلام اينکه امتحان م يکنيم، لطف
ديگري است، و اشاره به موارد آن و گفتن اي نکه با چه اموري شما را امتحان مي کنيم،
لطف سومي است. البته اگر عين سؤال را بگويند، به اين صورت که فردا فلان ساعت،
با فلان کار شما را آزمايش مي کنيم، در اين صورت، امتحان، امتحان جدّي اي نخواهد
شد. امتحان بايد مقداري مجهول و مبهم باشد تا حقيقتاً امتحان باشد. لذا به طور کلّي
م يگويند: شما امتحاناتي در پيش خواهيد داشت و اين امتحانات از فلان قبيل خواهد
بود؛ مثلاً در مال، در مقام، در فرزند و همسر و ... خواهد بود. پس فايده بيان آن دسته از
امتحانات إلهي که به يک تعبير، مستقيماً از طرف خدا انجام مي گيرد، اين است که ما
براي پاسخ دادن به امتحان، آمادگي داشته باشيم تا مردود نشويم.

نمونه اين هشدارها در سوره اعراف آمده است که م يفرمايد:

«يا بَني آدَمَ لا يَفْتِنَنَّكُمُ
الشَّيْطانُ كَما أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ ... 6»

مبادا شيطان شما را فريب دهد و مورد فتنه
قرار دهد، آن چنان که پدر و مادرتان را از بهشت بيرون کرد. در اين آيه شريفه فتنه به
شيطان نسبت داده شده، چون وسيله امتحان در اي نجا شيطان است. آنچه باعث خروج
آدم و حوّا از بهشت شد، وسوسه شيطان بود.

/ 125