فراسوی غبار ندای انقلاب نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
روزيِ عدّه اي در عالم وسيع است و مرفّه هستند؛ اينان وسيله آزمايش بعضي ديگر
هستند: «وَ هُوَ الَّذي جَعَلَكُمْ خَلائِفَ الْأَرْضِ وَ رَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ
ف ي ما آتاكُم ... 13» . فقرا براي اغنيا موجب آزمايش هستند، به اين صورت که آيا اغنيا
وظيف هشان را نسبت به آن ها انجام مي دهند يا نه؟ نسبت به آن ها فخر م يفروشند يا نه؟
اغنيا هم براي فقرا موجب آزمايش هستند، به اين صورت که آيا در مقابل اغنيا از روي
طمع خضوع مي کنند يا نه؟ آيا نسبت به آن ها حسد مي ورزند يا نه؟ زيبائي يا زشتي
چهره يک شخص براي خود او و ديگران آزمايش است. يک تير است و صدها نشان.
اين، زيباييِ اين عالم است.اين چنين تدبيري براي عالم، براي اين نبود که خدا نمي دانست؛ بلکه براي اين بود که
انسان موجودي است که بايد انتخاب کند و براي انتخاب بايد زمين ههاي انتخاب فراهم
شود؛ يعني دائماً سر چند راهي ها قرار بگيرد تا يکي را انتخاب کند. وقتي چشمش
جائي مي افتد که نبايد نگاه کند، آيا نگاه مي کند يا نه؟ گوشش کدام صدا را مي شنود؟
زبانش کدام حرف را مي زند؟ همه اينها امتحان است. نه تنها بدي ها، بلاها و مر ضها،
بلکه نعمت ها هم وسيله آزمايش است: «... نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَة ... « ، 15» ... بَلَوْناهُمْ
بِالْحَسَناتِ وَ السَّيِّئا ت ... 16» . همه نعم تها و همچنين همه بلاها، زمينه هائي هستند براي
انتخاب ما در گفتن، شنيدن، نگاه کردن، فکر کردن و در تصور ذهني. در ذهن چه
چيزي تصوّر م يشود؟ «... إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْ م ... 16» . ممکن است در ذهن گماني برده
شود که همين گناه باشد.
انسان حقّ ندارد در باره هر چيزي هر طور که دلش مي خواهد
فکر کند. در باره مؤمن بي جهت نبايد سوء ظن داشت. حتّي آن جا هم آزمايش است.
اينکه در هر حالي د هها و ص دها آزمايش وجود دارد، همه نعمت خداست که اگر نباشد
رشدي پيدا نم يشود. اگر اين آزمايش ها نبود، ما رشد و کمالي پيدا نم يکرديم. ارزش
ما به اندازة همان نطفه اي بود که در ابتدا بوديم بلکه به اندازة ماقبلش که هيچ نبوديم:
«هَلْ أَت ى عَلَى الْإِنْسانِ حينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئاً مَذْكُوراً 17» .خداوند انسان را با مجموعه اي از عوامل مختلف، گراي شهاي مختلف و جاذب ههاي
مختلف خلق کرد براي اين که وي را آزمايش کند: «إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ
نَبْتَليه 18» . پس هدف از آفرينش در اين جهان، آزمايش است. امّا همان طور که از
قرآن استفاده مي کنيم، اين هدف نهايي نيست. آزمايش براي چيست؟ براي اين است
که انسان خودش را به کمال برساند. به تعبير علمي و فلسف ي، آزمايش براي اين است
که استعدادهاي انسان به فعليّت برسد. آن موجودي شود که مي تواند بشود. اسم اين را
قرآن آزمايش مي گذارد.
