فراسوی غبار ندای انقلاب نسخه متنی

اگر راه يک طرفه بود، مثل راه ملائکه مي شد و انسان
امتيازي نداشت. پس فتنه، از آن جهتي که وسوسه شيطان در آن تأثير دارد، کار شيطان
است. ولي معنايش اين نيست که در اين جا امتحان نيست. امتحان در يک سطح بالاتر
و يک تدبير فراگيرتري است که اين يک جزئي از آن نقشه آفرينش مي شود.

همين
طور فتن ههايي که انسا نها بر پا مي کنند و شروري که از ناحيه آ نها پيدا م يشود، مربوط
به خود آن هاست، و از آن جهت که اين ها اختياراً از روي قصد سوء، براي ضرر زدن
به ديگران و ايجاد آشوب و نابساماني، اين کارها را انجام مي دهند، اي نها به انسا نها
نسبت داده م يشود و مورد نکوهش قرار م يگيرد. يعني انسا نهايي که مورد وسوسه
شيطان قرار مي گيرند و مشکلاتي مي آفرينند، اين ها هم مجبور نيستند. درست است که
شيطان کمک مي کند؛امّا شيطان نمي تواند کسي را مجبور کند: «إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطا ن... 8»

او سلطنت و قدرت و اجباري بر بندگان ندارد؛ فقط «...يُوَسْوِسُ ف ي صُدُورِ النَّاسِ 9» .
مي گويد: خيلي خوب است. اين کار را بکن، خيلي لذّت دارد! تقويت مي کند، ولي
جبر نيست. کاري که انجام م يدهد با انگيزه خودش که اغواي بندگان است، مي باشد.
نتيج هاي که حاصل م يشود، فراهم شدن زمينه انتخاب و اختيار براي انسان ها است که
هدف آفرينش الهي است.