فراسوی غبار ندای انقلاب نسخه متنی

«وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُ م أم لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ 5 » : چه اين ها را انذار کني و چه انذار
نکني، اين ها هدايت نمي شوند.
اين يک حقيقتي است که در ميان انسان ها کساني هستند که شکل و شمايل انسان
دارند، امّا قابل هدايت نيستند؛ شايد عمامه هم روي سر داشته باشند. با اين توصيفي که
قرآن از ايشان مي کند، چگونه مي خواهند هدايت شوند؟ گاهي از اين افراد به شياطين
إنس تعبير مي کند. بنابراين اين که آدم گمان کند هر کس روي دو تا پا راه م يرود، دو
چشم دارد و ... حتماً آدم پاک، خوب و سالمي است، يک خوش بينيِ خيلي ب يجائي
است. قرآن کريم در جاي ديگر با تعبيري بالاتر مي فرمايد:

«وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ
عَدُوًّا شَياطينَ الْإِنْسِ وَ الْجِن ... »

ما براي هر پيغمبري دشمني قرار داديم که آن دشمنانِ
انبياء، شياطين إنس و شياطين جنّ هستند. خداوند اين کار را هم به خودش نسبت
مي دهد. در وجود چنين موجوداتي هيچ شبهه اي نيست. اينان همان عوامل اصلي فتنه
اند. آيا مي توان اينان را هدايت کرد؟ قرآن به پيغمبر خدا م يفرمايد: تو هم نمي تواني
اي نها را هدايت کني! اي نها قابل هدايت نيستند. ظاهراً در قبال هدايت اين دسته از
عوامل وظيفه اي نداريم؛ مثلاً وظيفه نداريم که براي رئيس جمهور آمريکا، نخست
وزير انگليس يا نخست وزير فرانسه نامه بنويسيم و آن ها را به عدالت و ... دعوت کنيم
و اميد تأثير داشته باشيم. چنين انديشه اي، خيالي بيش نيست.

دسته دوم افراد ضعيف النفسِ دنياپرستي اند که به دنبال منافعشان هستند؛ البته نه منافع
دراز مدّتي که براي آن نقشه بکشند و طرّاحي کنند؛ بلکه به دنبال گذراندن امور
روزمره شان هستند. اينان اراذل و اوباشي هستند که به دنبال آن اند که پولي بگيرند و
سروصدائي راه بياندازند و مردم را بترسانند. اين افراد اگر در اوايل کار باشند و هنوز
خيلي فريب نخورده باشند، کمابيش ممکن است در اثر موعظه و راهنمائي، يا حتّي
کمک هاي مادّي، هدايت شوند. گاهي اين افراد به خاطر وجود مشکلات مادّي سراغ
فتنه گران مي روند؛ اگر به وضع آ نها رسيدگي شود، محبّتي ببينند، شايد هدايت شوند.
امّا اگر حرفه اي شده باشند، به طوري که اصلاً کارشان همين شده که باج بگيرند
و مزاحمت براي ديگران ايجاد کنند، و دنبال کاسبي حلالي نيستند، ديگر اميدي به
هدايت آنان نيست.