فراسوی غبار ندای انقلاب نسخه متنی

آدميزاد به گونه اي خلق شده است که چنين امکاني براي او وجود دارد که با اين
که در ابتداء ايمان دارد، اهل جهاد و انفاق مال در راه خدا است، امّا آرام آرام به
گناه، به دنيا پرستي و به رياست طلبي کشيده شود، تا جائي که گويا به مبدأ و معاد
اعتقادي ندارد. شايد وقتي از او در مورد اين اعتقادات سؤال شود، با تأکيد بگويد که
انسان معتقدي است و شايد نماز هم بخواند؛ مگر عمرسعد صبح عاشورا نماز نخواند؟
اصحاب عمر سعد نماز صبح عاشورا را به او اقتداء کردند و براي تعقيب نمازشان به
جنگ سيدالشهداء رفتند و او را به شهادت رساندند. پس اين که مي گوئيم:

دسته اوّل
آگاهانه فتنه گري م ي کنند، يعني باکي ندارند که چه نتيجه اي حاصل م ي شود. عمر
سعد در شب عاشوراء تا صبح با خودش فکر کرد و نزديکي هاي صبح تصميم گرفت
که جنگ با سيدالشهداء را قبول کند. پس اقدام به فساد داراي مراتبي است. همه در يک
حدّ نيستند؛ همه کافر، مشرک و معاند نيستند.