آيه: 16 أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَحَبِطَ مَا صَنَعُواْ فِيهَا وَبَاطِلٌ مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
ترجمه:
)امّا( آنان كسانى هستند كه در قيامت، جز آتش چيزى ندارند و آنچه در دنيا ساخته اند بر باد رفته، و اعمالى كه انجام مى دهند باطل و بى اثر خواهد بود.نكته ها:
آنجا كه وظيفه ى انسان عبادت بوده و نياز به قصد قربت داشته است، عمل بدون قصد قربت باطل است و آنجا كه قصد قربت لازم نبوده و عمل به خاطر دنيا انجام شده است، نتيجه ى آن محدود به دنياست و در قيامت آن عمل حبط و محو مى شود. شخصى از ياران پيامبر صلى الله عليه وآله نگاهش به دخترى افتاد و به سوى او دست درازى كرد. در طول راه ديوارى فروريخت و صورت او را مجروح كرد. پيامبر صلى الله عليه وآله با شنيدن اين ماجرا فرمودند: خداوند در همين دنيا تو را كيفر داد تا به آخرت كشيده نشود. چن انكه افرادى هستند كه خداوند پاداش كارهاى آنان را در همين دنيا مى دهد تا در آخرت طلبى نداشته باشند. (396) حضرت على عليه السلام هنگام تلاوت اين آيه مى فرمود: چگونه بر آتشى صبر كنم، كه اگر جرقه اى از آن بر زمين افتد، همه ى روئيدنى هاى آن را مى سوزاند. (397)پيام ها:
1- دست دنيا گرايان در آخرت خالى است. ليس لهم فى الاخرة 2- عمل براىِ دنيا و يا از روى ريا، در آخرت پوچ وتباه است. حبط ماصنعوا فيها و باطلٌ396-تفسير مجمع البيان.
397-بحار، ج 40، ص 346.