ز. اختلاف امّت اسلامى - درس هایی از وصیت نامه امام خمینی (ره) نسخه متنی

ز. اختلاف امّت اسلامى

هدف اصلى حضرت امام از انتخاب اين حديث را مى توان حفظ وحدت امّت و تمسّك به «حبل اللّه» دانست. اين حديث شريف، حجّت قاطع است بر جميع بشر...»; چون در آن، سخن از معجزه جاودانه پيامبر يعنى قرآن است كه هر عقلى اگر بدون وابستگى هاى اسارت بار فكرى، در آن تعمّق كند به حقانيّت آن پى خواهد برد و به اسلام روى خواهد آورد. امام به دنبال اين سخن چنين آورده است: «به ويژه مسلمانان مذاهب مختلف»; يعنى تمام مذاهب اسلامى بايد براساس عمل به مفاد بلند آن به حبل اللّه (عترت) يعنى اطاعت از آل محمد روى آورند و وحدت خويش را به نمايش بگذارند و وصيّت پيامبر(صلى الله عليه وآله) را در زندگى خود عينيّت بخشند.

امام امّت(قدس سره) سپس منشأ اصلى مصايب فردى و اجتماعى بشريّت به ويژه مسلمانان را چنين خاطر نشان مى سازند:

اكنون ببينيم چه گذشته است بر كناب خدا، اين وديعه الهى و ما تَرَكِ پيامبر اسلام صلّى عليه و آله و سلّم، مسائل اَسف انگيزى كه بايد براى آن خون گريه كرد پس از شهادت حضرت على(عليه السلام)شروع شد. خودخواهان و طاغوتيان، قرآن كريم را وسيله اى كردند براى حكومت هاى ضدّ قرآنى و مفسّران حقيقى قرآن و آشنايان به حقايق را كه سراسر قرآن را از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم دريافت كرده بودند و نداى «انى تارك فيكم الثقلان» [ الثقلين] در گوششان بود با بهانه هاى مختلف و توطئه هاى از پيش تهيّه شده، آنان را عقب زده و با قرآن، در حقيقت قرآن را كه براى بشريّت تا ورود به «حوض»، بزرگ ترين دستور زندگانى مادّى و معنوى بوده و هست از صحنه خارج كردند و بر حكومت عدل الهى كه يكى از آرمان هاى اين كتاب مقدّس بوده و هست خط بطلان كشيدند و انحراف از دين خدا و كتاب و سنّت الهى را پايه گذارى كردند تا كار به جايى رسيد كه قلم از شرح آن شرمسار است.

اين بخش از وصيّت نامه، هشدارى به همه مسلمانان است كه در گذشته با كنار زدن امامت و ولايت، زمينه مهجوريّت و كنار زدن قرآن را فراهم ساختند; پس مسلمانان امروز بايد به هوش باشند تا خطّ سابق، تداوم نيابد و خواست و ايده رسول خدا(صلى الله عليه وآله)ناديده كرفته نشود. همچنين در اين گفتار، راز اصلى و خطوط كلّى انحراف و اختلاف مسلمانان ترسيم گشته است كه عبارتند از:

1. كنار زدن آگاهان و آشنايان راستين و مفسّران حقيقى قرآن از صحنه هاى سياسى و اجتماعى.

2. خارج ساختن قرآن از دستور كار و عينيّت جامعه.

3. از بين بردن آرمان مقدّس قرآن يعنى حكومت اسلامى در جامعه.

4. به دور نگهداشتن مردم از خدا، كتاب و سنّت پيامبر(صلى الله عليه وآله)

اين چهار نكته، بيانگر دردهاى اصلى امام و پيروان او و نيز بر ملأ كننده اعمال طاغوتيان است و البته چاره درد نيز توجّه به اين چهار نكته است; يعنى آمدن مفسّران حقيقى قرآن به صحنه سياسى و اجتماعى جامعه، آوردن قرآن به متن زندگى مردم به عنوان قانون اساسى و دستورالعمل زندگى و همچنين برپايى حكومت دينى و حاكميّت دستورهاى آسمانى و دعوت مردم به انجام فرمان هاى خدا و عمل به سنّت پيامبر(صلى الله عليه وآله).