در درس اوّل اشاره كرديم كه امام خمينى(قدس سره) با مخاطب ساختن گروه هاى مختلف ملّت و سفارش آنان به انجام وظايف براى دستيابى به تكامل و استقلال همه جانبه (با توجّه به ارزيابى ابعاد مختلف مسائل سياسى، اجتماعى و فرهنگى ايران و جهان)، انجام وظايف را براى هر كس «عبادت» مى دانند و چون پذيرفته شدن عبادت در پيشگاه خدا بدون ولايت ولّى اللّه ميسّر نيست، بنابراين حديث ثقلين در آغاز وصيّت نامه سياسى ـ الهى ايشان جاى دارد. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در وصيّت نامه معروف خويش به همگان چنين خاطر نشان ساخت. اِنّى تارِكُ فيكُمُ الثَّقَلينِ كِتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتى... از ميان شما به سراى ابدى رخت برمى بندم و در ميان شما دو چيز گرانمايه به يادگار مى گذارم: قرآن و عترت من، (اين دو هرگز از يكديگر جدا نخواهند شد تا [ در قيامت] در حوض به من ملحق گردند).
معنى ثقل
«ثَقَل» و «ثِقْل» به هر چيز نفيس و گرانبها و نيز شىِ سنگين گفته مى شود. اين واژه هم چنين در مفهوم تضايفى و سنگينى نسبى به كار مى رود; مثلا شى سنگين تر در برابر شى سبك تر را «ثَقَل» مى گويند. به زاد و توشه و بار و بُنه مسافر نيز «ثَقَل» گفته مى شود. «ثِقْل» به گنج هاى نهفته در دل زمين و نيز به معنا هر چيزى كه قابليَت توزين داشته باشد و مورد رقابت مردم قرار گيرد نيز آمده است.
لطفا منتظر باشید ...
