ب. ولايت مطلقه فقيه - درس هایی از وصیت نامه امام خمینی (ره) نسخه متنی

ب. ولايت مطلقه فقيه

پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در زندگى روزمره خود دو نوع سيره داشت:

1. سيره مربوط به زندگى شخصى به عنوان يك انسان. پيامبر(صلى الله عليه وآله) چه در مورد مسائل فردى و چه اجتماعى، مانند ديگران است: غذا مى خورد، مى خوابد، عبادت مى كند، به زن و فرزند خود رسيدگى مى كند و در رفع احتياج آنان مى كوشد و...

2. سيره مربوط به پيشوايى جامعه; به اين معنا كه چون آن حضرت داراى منصب نبوّت و رهبرى امّت است، داراى ويژگى ها و وظايف خاصّى است:

الف. پيام و تعاليم الهى را ابلاغ مى كند.

ب. به بيان و تشريع احكام حكومتى و ولايى مى پردازد.

ج. به تشكيل حكومت و تحكيم نظام سياسى ـ اجتماعى همّت مى گمارد.

ترديدى نيست كه پس از رحلت پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله)، امام معصوم(عليه السلام)خليفه و نايب آن حضرت است. نيابت امام از پيامبر(صلى الله عليه وآله) در همه شئون مربوط به زعامت آن حضرت يعنى نوع دوم از سيره پيامبر(صلى الله عليه وآله) است، نه نوع اوّل; چرا كه در اين باره امام نيز همچون پيامبر و ساير افراد بشر داراى رفتار فردى و اجتماعى مخصوص به خود است و در همه آنچه كه جزء نوع دوم از سيره پيامبر است امام(عليه السلام)نيز بدون استثنا و به طور مطلق، منصب نيابت از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) را داراست. (ولايت مطلقه امام(عليه السلام))

در زمان غيبت امام معصوم نيز نايب او يعنى فقيه جامع الشرايط عهده دار و داراى نوع دوم از وظايف و سيره پيامبر(صلى الله عليه وآله) و امام معصوم(عليه السلام) است.

نمى توان پذيرفت كه نايب امام معصوم برخى مسئوليت هاى امام را عهده دار باشد، امّا برخى وظايف ديگر تعطيل شود و مورد توجّه نباشد. بنابراين همه آنچه كه امام معصوم به عنوان جانشين رسول خدا(صلى الله عليه وآله) بر عهده داشت بدون استثنا توسّط نايب او بايد جامه عمل بپوشد. مسئوليّت نايب امام در زمان غيبت در اين امور، مطلق است; زيرا چنانكه فقيه نامدار، صاحب جواهر گفته است منصب ولىّ فقيه همان منصب امام و دست او دست امام است. و نيز گفته است: «يصيّره من الاولى الأمر الذين اوجب الله علينا طاعتهم». پس ولايت فقيه يعنى تداوم عمل و سيره (نوع دوم) پيامبر و امام، توسّط نايب امام (فقيه جامع الشرايط). بر اين اساس امام راحل(قدس سره) چنين يادآورى مى كند:

فللفقيه العادل جميع ما للرسول والأئمة ممّا يرجع الى الحكومة و السيّاسة و لايعقل الفرق ; آنچه فقيه جامع الشرايط بايد به آنها بپردازد همان ها است كه براى رسول و امامان مقرّر بوده است و نمى توان پذيرفت كه فقيه در برخى مسائل حقّ نيابت داشته باشد و در برخى مسائل نداشته باشد.