ج. استوارى در راه - درس هایی از وصیت نامه امام خمینی (ره) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

درس هایی از وصیت نامه امام خمینی (ره) - نسخه متنی

محمد شفیعی مازندرانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

ج. استوارى در راه

امام راحل در اين باره مى فرمايد:

حضرت زينب كه درباره مصيبت وارده بر او گفته شده است: تصغر عنده المصائب، بنى اميّه را آن چنان تحقير كرد كه در عمر خود چنين تحقير نشده بودند.

شما ملاحظه كنيد... وقتى در آن مجلس پليد يزيد صحبت مى شود، حضرت زينب ـ سلام اللّه عليها ـ قسم مى خورد: ما رأينا إلاّ جميلا.

د. عمل به وظيفه

امام راحل مى فرمود:

كسى كه در صدد عمل به وظيفه است، كسى كه خالصانه، جهت جلب رضاى حق گام برمى دارد، از شكست هاى مقطعى، يأسى به خود راه نمى دهد اين روحيه بود كه ملّت ما را پيروز كرد و همچنان در صحنه نگه مى دارد. كسى كه براى خدا كار مى كند شكست در آن نيست; ولو كشته بشويم، شكست نداريم. حضرت سيّدالشهداهم كه كشته شد، لكن شكست خورد؟ الآن بيرق او بلند است و يزيدى تو كار نيست.

6 . اهتمام امامان معصوم(عليهم السلام)

امامان معصوم(عليهم السلام) هر يك به گونه اى در بزرگداشت خاطره عاشورا و زنده نگهداشتن آن مى كوشيدند، از جمله مى توان به نقل هاى نه گانه زير اشاره كرد:

1. كسى در محرّم، امامان معصوم(عليهم السلام) را خندان نمى ديد.

2. براى مجالس عزادارى حسين(عليه السلام) به ويژه عزاداران در روز عاشورا اهمّيّت ويژه قائل بودند و مى گفتند:

من ترك السعى فى حوائجه يوم عاشورا قضى اللّه له حوائج الدنيا ; كسى كه در روز عاشورا در پى حوائج خود نرود و به عزادارى پردازد، خدا حوائج دنيايى او را تأمين مى كند.

«طريحى» لغت دان بزرگ اسلامى در مجمع البحرين، ذيل كلمه «عاشورا» (ماده عشر) مى نويسد:

موساى كليم(عليه السلام) در مناجات خود به درگاه خداوند متعال گفت: «پروردگارا! چرا امّت محمد (صلى الله عليه وآله) را بر ديگر امّت ها برترى بخشيده اى؟» ندا رسيد به دليل وجود ده چيز كه در ميان آنها ديده مى شود. موسى گفت: «آن ده چيز چيست تا بنى اسرائيل را به روى آوردن به آنها تشويق كنم؟»;ندا رسيد: نماز، روزه، زكات، حجّ، جهاد، جمعه، جماعت، قرآن، علم و عاشورا. موسى گفت: «عاشورا چيست؟»; خداوند متعال فرمود: «عاشورا (روز) گريه كردن و شبيه گريه كنندگان بودن براى دخترزاده محمد(صلى الله عليه وآله) و خواندن مراثى و اقامه ماتم بر مصيبت فرزند مصطفى است. اى موسى! كسى نيست كه در اين روز اشك بريزد و يا در شما را عزاداران باشد، مگر آنكه بهشت را از آن او كنم و هيچ كس در اين روز مالى در اين راه خرج نمى كند، جز آن كه بركتى در مال او مقرّر مى دارم و در برابر هر درهم، هفتاد درهم به او مى دهم و بهشت را جايگاه او مى گردانم و او را مى آمرزم، به عزّت و جلالم سوگند كه هيچ زنى يا مردى نيست كه در روز عاشورا اشكى بريزد جز آنكه پاداش صد شهيد را به او عطا كنم».

3. اهتمام به زيارت قبر سيّدالشهدا.

اهتمام به زيارت كربلا از سوى امامان معصوم مورد توجّه ويژه بوده است. رسول خدا(صلى الله عليه وآله)و ديگر معصومان(عليهم السلام) همواره، مؤمنان را به زيارت قبر حضرت سيّدالشهدا دعوت مى كرده اند. اين مسأله مورد توجّه خود آن حضرت نيز بوده است.

در حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم:

من اراد اللّه به الخير، قذف فى قلبه حبّ الحسين و حبّ زيارته و من اراد اللّه به السوء قذف فى قلبه بغض الحسين و بغض زيارته ; آن گاه كه خدا بخواهد به كسى خيرى برساند عشق به حسين(عليه السلام) و زيارت او را در دل وى به جنبش در مى آورد ولى آن گاه كه بخواهد به كسى شرّ برسد، بغض به حسين(عليه السلام) و بغض زيارت وى را در دل او به حركت در مى آورد.

«اربلى» در كشف الغمّه اين حديث را از پيامبر(صلى الله عليه وآله) نقل مى كند: «من زار الحسين بعد موته فله الجنة; هر كسى [مزار] حسين را پس از مرگش زيارت كند، بهشت بر او واجب مى شود».

و نيز امام صادق(عليه السلام) فرمود:

زيارة الحسين واجبة على كلّ من يقرّللحسين بالأمامة من اللّه عزّوجلّ و قال ايضاً زيارة الحسين تعدل عنداللّه مأة حجّة مبرورة و مأة عمرة متقبّله ; زيارت [مزار] حسين بر هركس كه به امامت الهى او اقرار كرده واجب است. و نيز فرمود: زيارت [مزار] حسين برابر است با صد حجّ و صد عمره مقبول.

4. ترويج و تبليغ اقامه عزا براى سيّدالشهدا در ميان شيعيان.

5 . ترويج انتخاب مهر نماز، فراهم آوردن تسبيح از آن تربت و شفادِهى تربت كربلا.

6 . توجّه به هنر متعهّد (آثار شاعران، نويسندگان، گويندگان و انديشمندان) و تشويق آنان براى بازگو كردن مصايب اهل بيت.

7. معرّفى نهضت تاريخ ساز كربلا به عنوان اسوه; چنانكه پيش از اين احاديثى از امامان معصوم(عليهم السلام) در اين باره نقل كرديم.

8 . موكول كردن انتقام به عصر ظهور موعود آل محمد(صلى الله عليه وآله). امامان معصوم(عليهم السلام) در موارد گوناگون از امام زمان، موعود تاريخ، به عنوان منتقم خونِ به ناحقّ ريخته امام حسين(عليه السلام) ياد مى كردند. اين مسأله هم باعث سرزندگىِ حماسه عاشورا است و هم دل ها را براى يارى دادن به خون خواهان كربلا با طراوت نگاه مى دارد. نكته در خور توجّه اين است كه سيّدالشهدا(عليه السلام)خود نيز در جلسه عشاق در شب عاشورا از امام عصر (عج) به عنوان منتقم خون خود ياد كرد و آن گاه كه ياران گفتند: «آن قائم كيست؟» پاسخ داد: او هفتمين فرزند پسرم محمدبن على است».

ترديدى نيست كه اهتمام امامان معصوم(عليهم السلام)، در جلوه هاى مختلف به حفظ و بزرگداشت حماسه عاشورا، يكى از عوامل جاودانگى اين نهضت است.

/ 100